Letero 154a

De sinjorino de Volanĝo al sinjorino de Rozmondo

La fartoraporto pli bone ol mi instruos vin pri la timiga stato de nia kara suferantino. Tute okupata de mia vartado, mi ne havas la tempon skribi, des pli, ke aliaj eventoj aldoniĝas al la malsano. Aparte, jen unu tute neatendita : s-ro de Valmono elektis min kiel konfidato, kaj eĉ kiel peranto apud s-ino de Turvelo. Li sendis al mi leteron entenantan alian por s-ino de Turvelo. Mi respondis al la unua, sed kunresendis la duan ; mi kunmetas mian respondon : vi certe juĝos kiel mi, ke mi ne devis plenumi lian peton.

Eĉ se mi dezirus tion fari, nia malfeliĉa amikino ne kapablus aŭskulti : ŝia deliro ne ĉesas. Sed kion vi opinias pri la senespero de s-ro de Valmono ? Ĉu li estas kredinda, aŭ nur plian fojon volas trompi ĉiujn ? Eĉ se li nun sinceras, li tamen mem prikulpas sian malfeliĉon [1]. Mi kredas, ke li certe malkontentos pro mia respondo ; nu, ĉiuj okazaĵoj en tiu malfeliĉa evento ribeligas min kontraŭ li.

Adiaŭ, kara amikino ; mi reiru al mia trista vartado, pli kaj pli nigrigata de mia senesperiĝo pri ĝia prospero. Rilate vin, vi konas miajn sentojn.

El Parizo, la 5an de Decembro 17**.