Elekti kolorojn : grizaj Verda kaj ruĝa Blanka kaj nigra
Ĝisdatigita lundon la 9an de septembro 2024 . Ĝis nun estas 2952 tekstoj   Rss  Indekso  Privata spaco  Kontakto
Informoj | Libroj | Dokumentoj | SAT-organo | Frakcioj | SAT-kulturo | Fakoj | Ligoj | Ar ?ivo | Venonta kongreso | Membriĝi
UNUA PAÄœO

En la sama rubriko

puce Fabelotradukoj de klubo Karapaco
puce Fratoj Grimm : Fraĉjo kaj fratinjo (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Kato kaj muso kiel kunuloj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : La fabelo pri Kuklando (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : La stelaj taleroj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Lupo kaj sep kapridoj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Ora ?losilo (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Ranore ?o a ? la fera Henriko (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Sinjoro Korbes (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Virkato kun botoj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Vulpo kaj anseroj (fabelotraduko)
puce Ret Marut : Kundar, fabelotraduko (PDF)

Fratoj Grimm : Ranore ?o a ? la fera Henriko (fabelotraduko)

 

Fratoj Grimm

Ranore ?o a ? fera Henriko

En la malnovaj tempoj, kiam la deziroj ankora ? helpis, vivis re ?o, kies filinoj ĉiuj estis belaj, sed la plej juna estis tiel bela, ke la suno mem, kiu ja jam vidis tiom multe, miris ĉiufoje, kiam ?i radiis al ?ia viza ?o. Proksime de la re ?a kastelo trovi ?is granda malhela arbaro, kaj en la arbaro sub malnova tilio estis puto : se la tago estis tre varma, la re ?a infano iris eksteren en la arbaron kaj sidi ?is al la rando de la malvarmeta puto : kaj se ?i enuis, ?i prenis oran kuglon, ?etis ?in en la ĉielon kaj rekaptis ?in, kaj tio estis ?ia plej kara ludilo.

Iam okazis, ke la ora kuglo de la re ?idino ne falis sur la manon, kiun ?i tenis alte, sed apud ?i trafis la teron kaj rekte ruli ?is en la akvon. La re ?idino sekvis ?in per la okuloj, sed la kuglo malaperis, kaj la puto estis profunda, tiom profunda, ke oni ne vidis fundon. Jen ?i komencis plori, kaj ?i ploris pli kaj pli la ?te kaj tute ne povis konsoli ?i. Kaj kiel ?i tiel lamentis, vokis iu al ?i : „Kion vi intencas fari, re ?idino, vi ja krias tiel, ke ?tono ekkompatas vin.“ Åœi ĉirka ?rigardis, de kie la voĉo a ?digas sin, jen ?i ekvidis ranon, kiu etendis sian grandan malbelan kapon el la akvo.

„A ?, estas vi, maljuna akvotretadulo“, ?i diris, „mi ploras pri mia ora kuglo, kiun mi faligis en la puton.„Estu kvieta kaj ne ploru“, respondis la rano, „mi ja povas helpi al vi per konsilo, sed kion vi donos al mi, se mi eligos vian ludilon ?“

„Tio, kion vi volas havi, kara rano“, ?i diris, „miajn vestojn, miajn perlojn kaj juvelojn, aldone eĉ la oran kronon, kiun mi surhavas.“

La rano respondis : „Viajn vestojn, viajn perlojn kaj juvelojn kaj vian oran kronon mi ne ?atas, sed, se vi amus min, kaj se mi estus via kunulo kaj ludkamarado kaj sidus ĉe via tablo apud vi, se mi man ?us de via ora telereto, se mi trinkus el via pokaleto, se mi dormus en via liteto ; se vi tion promesos al mi, mi grimpos en la puton kaj reportos la oran kuglon.“

„Nu, jes“, ?i diris, „mi promesas al vi ĉion, kion vi bezonas, se vi reportos la oran kuglon.“ Sed ?i pensis : „Ja kion babilaĉas la ?tipkapa rano ? Äœi sidas en la akvo ĉe siaj samspecanoj kaj kvakas kaj ne povas esti la kunulo de homo.“

La rano, ricevinte la konsenton, enakvigis siajn kapon kaj korpon kaj sinkis malsupren, kaj post certa tempo ?i kvaza ? remante movi ?is supren, ?i havis la kuglon en la bu ?o kaj ?etis ?in sur la herbejon. La re ?idino estis plena de ?ojo, kiam ?i revidis sian belan ludilon, ?i levis ?in kaj forsaltis kun ?i. „Atendu,atendu“, vokis la rano, „kunprenu min, mi ne povas kuri tiel rapide kiel vi.“ Sed tio tute ne helpis al ?i, ke ?i postkriis al ?i sian „kvak kvak“, tiom la ?te, kiom ?i povis ! Åœi ne atentis ?in, rapide kuris hejmen kaj balda ? forgesis la kompatindan ranon, kiu en la puto denove devis grimpi malsupren.

Je la alia tago, kiam ?i sidi ?is kun la re ?o kaj ĉiuj korteganoj ĉe la tablo kaj man ?is de sia ora telereto, io grimpis sur marmor ?tuparo alten, klak pla ?, klak pla ?, kaj kiam ?i alvenis supren, ?i frapis la pordon kaj vokis : „Re ?idino plej juna, malfermu por mi.“ Åœi kuris tien kaj volis vidi, kiu staras ekstere, sed kiam ?i malfermis la pordon, sidis la rano anta ? ?i. Jen ?i haste klakfermis la pordon, sidi ?is denove al la tablo kaj estis plena de timo. La re ?o evidente vidis, ke ?ia koro tre frapas kaj parolis : „Infano mia, kial vi timas, ĉu eble staras giganto anta ? la pordo kaj volas kunpreni vin ?“

„Ho ne“, ?i diris, „ne estas giganto, sed abomena rano.“

„Kial la rano venis al vi ?“

„A ?, kara patro, kiam mi sidis hiera ? en la arbaro ĉe la puto kaj ludis, falis mia ora kuglo en la akvon. Kaj ĉar mi tiom ploris, la rano eligis ?in de la puto, kaj ĉar ?i fakte postulis tion, mi promesis al ?i, ke ?i fari ?u mia kunulo, sed mi tute ne pensis, ke ?i povas foriri de sia akvo. Nun ?i estas ekstere kaj volas eniri al mi.“

Dum tio la rano frapis duan fojon kaj vokis :

  â€žRe ?idino plej juna, 
  malfermu al mi,
  Ä‰u vi ne plu scias,
  kion hiera ? vi diris al mi
  Ä‰e la malvarmeta puta akvo ?
  Re ?idino plej juna,
 malfermu por mi.“

Jen diris la re ?o : „Tion, kion vi promesis, vi devas plenumi ; iru do, kaj malfermu por ?i.“ Åœi foriris kaj malfermis la pordon, jen la rano saltis internen, ĉiam sekvante ?in, ?is ?ia se ?o. Tie li eksidis kaj vokis : „Levu min supren al vi.“

Åœi hezitis, ?is fine la re ?o ordonis ?in. Kiam la rano jam estis sur la se ?o, ?i volis esti sur la tablo. Kaj kiam ?i sidis tie, ?i parolis : „Ŝovu nun vian oran telereton pli proksime al mi, por ke ni man ?u kune.“

Tion ?i ja faris, sed oni vidis, ke ?i ne faris tion volonte. La rano man ?is kun apetito, sed al ?i preska ? ĉiu mordeta ?o firmkroĉi ?is en la kolo.

Finfine ?i parolis : „Mi satman ?is kaj estas laca, portu min nun en vian ĉambreton kaj pretigu vian silkan liteton, jen ni ku ?i ?u por dormi.“

La re ?a filino komencis plori kaj timis pro la malvarma rano, kiun ?i ne kura ?is tu ?i, kaj kiu nun volis dormi en ?ia bela pura liteto. Sed la re ?o ekkoleri ?is kaj parolis : „Tiun, kiu helpis al vi, kiam vi estis en la mizero, ne malestimu poste.“

Jen ?i kaptis ?in per du fingroj, portis ?in supren kaj sidigis ?in en angulon. Sed, kiam ?i ku ?is en la lito, ?i rampis al ?i kaj parolis : „Mi estas laca, mi volas dormi tiel bone, kiel vi. Levu min a ? mi diros tion al via patro.“

Jen ?i fari ?is tre malica, levis ?in kaj ?etis ?in per ĉiuj fortoj kontra ? muron : „Nu vi havos pacon, abomena rano.“

Sed kiam ?i falis malsupren, ?i ne plu estis rano, sed re ?ofilo kun belaj kaj afablaj okuloj. Tiu nun estis la ? la volo de ?ia patro ?ia kunulo kaj edzo. Tiam li rakontis al ?i, ke malica sorĉistino ensorĉis lin, kaj neniu krom ?i povis savi lin el la puto, kaj je la sekva mateno ili volis iri en lian regnon. Poste ili endormi ?is kaj je la sekva mateno, kiam la suno vekis ilin, estis veturigata kale ?o al ili, kun ok blankaj jungitaj ĉevaloj, kiuj havis blankajn strutoplumajn tufojn sur la kapo kaj iris en oraj ĉenoj, kaj malanta ?e staris la servisto de la juna re ?o, tiu estis la fidela Henriko. Kiam lia mastro estis transformita en ranon, la fidela Henriko tiom aflikti ?is, ke li devis meti tri ferajn bendojn ĉirka ? sian koron, por ke ?i ne dissaltu pro doloro kaj mal ?ojo. La kale ?a veturigisto la taskon havis veturigi la junan re ?on en ties regnon ; la fidela Henriko amba ? levis en la kale ?on, denove malanta ?e starigis sin kaj estis plena de ?ojo pri tiu savo. Kaj kiam ili estis veturintaj certan vojdistancon, a ?dis la juna re ?o, ke io krakas post li, kvaza ? io rompi ?us. Jen li turni ?is kaj vokis :
„Henrik’, la kale ?’ rompi ?as !“
„Ne, sinjor’, ?i plu movi ?as !
Falis nur bend’ de mia koro
post sufero en doloro,
kiam vi en puto restis,
ĉar vi tiam rano estis.“

Krakis ankora ?foje kaj ankora ?foje survoje, kaj la juna re ?o ĉiam pensis, ke rompi ?as la kale ?o. Kaj tamen estis nur la bendoj, kiuj saltis de la koro de la fidela Henriko, ĉar lia mastro estis savita kaj feliĉa.

Fonto : Jakobo kaj Vilhelmo Grimm : Infano- kaj domfabeloj, Eldono lastmana, eldonejo Reclam, „Der Froschkönig oder der eiserne Heinrich“

tradukis Dorothea kaj Hans-Georg Kaiser
kontrolis Vladimir Türk

 

Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)

67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris

Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58

Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org

Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro

Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto

Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.

Privata ejo
Danke al spip

fabrikita en esperantio