​
Fratoj Gimm
Kato kaj muso kiel kunuloj
Kato konati ?is kun muso kaj anta ? ?i babilis tiom multe pri sia granda amo kaj amikceo, kiun ?i la ?dire sentas pri ?i, ke la muso fine konsentis vivi kun la kato en la sama domo en komuna mastrumado.
„Sed por la vintro ni devos prepari nin, alie ni suferos malsaton“, diris la kato, „vi, museto, ne povus kura ?i iri ĉien, ĉar fine vi kurus en muskaptilon.“
Pro tiu bona konsilo ili aĉetis poteton kun graso. Sed ili ne sciis, kien meti ?in. Lastfine, post longa pripensado, diris la kato : „Mi ne scias iun alian lokon, kie ?i pli bone konserveblus ol en la pre ?ejo, tie neniu kura ?as forpreni ion : „Ni metos ?in sub la altaron kaj ne tu ?os ?in, ?is kiam ni estos en bezono.“
La poteto do estis sekurigita, sed ne da ?ris longan tempon ?is kiam la kato ekhavis apetiton je ?i kaj ?i parolis al la muso : „Kion mi volas diri al vi, museto, mi estas petita de mia kuzino kiel baptopatro, ?i naskis filon, blankan kun brunaj makuloj, mi tenu la idon super la baptujo. Lasu eliri min hodia ? kaj zorgu sola pri la domo.“
„Jes, jes“, respondis la muso, en la nomo de Dio, foriru, se vi
man ?os ion bonan, pensu pri mi : de la dolĉa ru ?a vino por la juna patrino, kiu post la nasko ankora ? ripozas en la infanlito, mi volonte trinkus guteton.“
Sed ĉio ĉi estis mensogo. La kato ne havis kuzinon kaj ne estis petita veni kiel baptopatro. Ĝi iris rekte al la pre ?ejo, ?teliris al la grasopoteto, komencis leki kaj forlekis la grasan ha ?ton. Poste ?i promenis sur la tegmentoj de la urbo kaj pripensis la bon ?ancan aferon, poste ?i etendi ?is en la suno kaj vi ?adis sian barbon, tiom ofte, kiom ?i pensis pri la graspoteto. Nur kiam estis vespero, ?i revenis hejmen.
„Nu, jen vi ja estas denove“, diris la muso, „vi certe havis gajan tagon.“
„Estis sukceso“, respondis la kato.
„Kaj kiun nomon ricevis la infano ?“ demandis la muso.
„Ha ?tofor“, diris la kato tute seke.
„Ha ?tofor“, vokis la muso, „tio estas ja miriga kaj stranga nomo, ĉu ?i estas kutima en via familio ?“
„Ja kio ?enas vin pri ?i ?“ diris la kato, „ ?i ne estas pli malbona ol panero ?telistoj, tiel, kiel nomi ?as viaj baptopatroj.“
Ne longe poste la kato denove ekhavis apetiton. Ĝi parolis al la muso : „Vi devas ankora ?foje fari grandan komplezon al mi kaj sole mastrumadi la domon, mi estas je dua fojo petita iri kiel baptopatro, kaj ĉar la infano havas blankan ringon ĉirka ? la kolo, mi ne povas rifuzi tion.“
La bonkora muso konsentis, sed la kato ?teliris post la urbomuro al la pre ?ejo kaj je duono man ?is la enhavon de la grasopoteto. „Nenio gustas pli bone ol tio“, ?i diris, „kion oni mem man ?as.“ Kaj ?i estis tute kontenta pri sia taga agado. Kiam ?i revenis hejmen, demandis la muso : „Kiun nomon ricevis la infano dum la baptado ?“
„Duonfor“, respondis la kato.
„Duonfor, ĉu ?! Neimageble, la nomon mi ankora ? neniam a ?dis, mi vetas, ke ?i ne legeblas en kalendaroj.“
La bu ?o de la kato balda ? denove plenigis sin per salivo pro la franda ?o. „Ĉiuj bonaj a ?oj triopas“, ?i parolis al la muso, „tial mi denove staru kiel baptopatro, la infano estas tute nigra kaj havas nur blankajn piedojn, krome neniun blankan haron sur la tuta korpo, tio okazas dum kelkaj jaroj nur unufoje, vi ja lasos eliri min, ĉu ?“
„Ha ?tofor ! Duonfor !“ respondis la muso, „jen tre kuriozaj nomoj, ili faras min tute pripensema.“
„Nu, vi sidas hejme en via malhele griza felvesto kaj kun via longa vostornamo“, parolis la kato, „kaj fari ?as kaprica : jen la sekvo de tio, se oni ne eliradas dum la hela tago.“
La muso dum la malĉeesto de la kato reordigis la domon kaj repurigis ?in, sed la frandema kato elman ?is la tutan grasopoteton. „Se iam ĉio estas man ?ita, oni ekhavas trankvilon“, ?i diris al si mem kaj malfrue nokte revenis sata kaj dika hejmen.
La muso tuj demandis pro la nomo, kiun ricevis la tria infano.
„Certe anka ? tiu ne plaĉos al vi“, diris la kato, „ ?i nomi ?as Tutefor.“
„Tutefor“, kriis la muso, tio estas la plej suspektiga nomo, presite ?i ankora ? ne aperis al mi, Tutefor, kion tio signifu ?“ Ĝi skuis la kapon, kunruli ?is, kaj sternis sin por dormi.
De tiam neniu plu volis peti, ke la kato venu kiel baptopatro. Sed kiam komenci ?is la vintro kaj ekstere nenio plu estis trovebla, la muso pensis pri ilia provizo kaj parolis : „Venu, kato, ni iru al nia poteto kun graso, kiun ni ?paradis, ?i bongustos al ni.“
„Jes ja“, respondis la kato, „ ?i gustos al vi kvaza ? vi elpendigus vian delikatan langon el la fenestro.“
Ili survoji ?is, kaj kiam ili atingis la poteton, ?i, estas vere, estis ankora ? je sia loko, sed ?i estis malplena.
„A ??€œ, diris la muso, „nun mi rimarkas, kio okazis, nun la ka ?ita montri ?as enlume, vi estas ja vere amikema ! Vi ĉion forman ?is, jen kiel vi staris kiel baptopatro : Unue la ha ?ton for, poste duonon for, tiam...“
„Silentu“, kriis la kato, „ankora ? unu plian vorton kaj mi man ?os vin.“
„Tutefor“, havis la muso jam sur sia lango, kaj apena ? ?i elestis, la kato saltis al ?i, kaj forman ?is ?in. Tion sciu, tiel iras en la mondo.
Fonto : Jakobo kaj Vilhelmo Grimm : Infan-kaj domfabeloj, Eldono lastmana, eldonejo Reclam, „Katze und Maus in Gesellschaft“
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.