Elekti kolorojn : grizaj Verda kaj ruĝa Blanka kaj nigra
Ĝisdatigita lundon la 9an de septembro 2024 . Ĝis nun estas 2952 tekstoj   Rss  Indekso  Privata spaco  Kontakto
Informoj | Libroj | Dokumentoj | SAT-organo | Frakcioj | SAT-kulturo | Fakoj | Ligoj | Ar ?ivo | Venonta kongreso | Membriĝi
UNUA PAÄœO

En la sama rubriko

puce Fabelotradukoj de klubo Karapaco
puce Fratoj Grimm : Fraĉjo kaj fratinjo (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Kato kaj muso kiel kunuloj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : La fabelo pri Kuklando (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : La stelaj taleroj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Lupo kaj sep kapridoj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Ora ?losilo (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Ranore ?o a ? la fera Henriko (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Sinjoro Korbes (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Virkato kun botoj (fabelotraduko)
puce Fratoj Grimm : Vulpo kaj anseroj (fabelotraduko)
puce Ret Marut : Kundar, fabelotraduko (PDF)

Fratoj Grimm : Fraĉjo kaj fratinjo (fabelotraduko)

Fratoj Grimm
Fraĉjo kaj Fratinjo

Fraĉjo manprenis sian fratineton kaj diris : „De kiam la patrino estas morta, ni havas eĉ ne unu bonan horon plu, la duonpatrino batas nin ĉiutage, kaj kiam ni proksimi ?as al ?i, ?i forpu ?as nin perpiede. La malmolaj pankrustoj, kiuj postrestas, estas nia man ?o, kaj la hundeto sub la tablo pli bone fartas ol ni, al ?i ?i ja ?etas de tempo al tempo ion bongustan. Dio kompatu, se tion scius nia patrino ! Venu kun mi, ni foriru kune en la vastan mondon.“

Ili iris dum la tuta tago trans herbejojn, kampojn kaj ?tonojn. Kaj, se pluvis, diris Fratinjo : „Dio kaj niaj koroj larmas kune !“

Vespere ili venis en grandan arbaron kaj estis tiom lacaj pro la malgajo, la malsato kaj la longa vojo, ke ili sidi ?is en kavan arbon kaj endormis.

Je la alia mateno, kiam ili veki ?is, la suno jam trovi ?is alte sur la ĉielo kaj sendis varmegajn radiojn en la arbon.

Jen diris Fraĉjo : „Fratinjo, mi soifas, se mi scius pri puteto, mi irus tien kaj trinkus, mi opinias, ke mi a ?dis iun.

Fraĉjo ekstaris kaj manprenis Fratinjon, kaj ili volis serĉi la puteton. Sed la malica duonpatrino estis sorĉistino kaj certe vidis, kiel amba ? infanoj foriris, ?i ?telire sekvis ilin sekrete, tiel, kiel ?teliradas la sorĉistinoj, kaj ?i ensorĉis ĉiujn putojn en la arbaro. Kiam ili trovis puteton, kiu briltreme saltadis trans la ?tonojn, Fraĉjo volis trinki el ?i. Sed Fratinjo a ?skultis, kiel la puteto diris murmurante : „Kiu trinkas el mi, tiu fari ?os tigro, kiu trinkas el mi, tiu fari ?os tigro.“

Jen vokis Fratinjo : „Mi petas vin, Fraĉjo, ne trinku el ?i, alie vi fari ?os sova ?a besto kaj dis ?iros min.“

Fraĉjo ne trinkis, kvankam li tre soifis. Kaj li diris : „Mi atendos ?is la sekva fonto.“

Kiam ili atingis la duan puteton, a ?skultis Fratinjo, kiel diris anka ? tiu ĉi puteto : „Kiu trinkas el mi, tiu fari ?os lupo. Kiu trinkas el mi, tiu fari ?os lupo.“

Jen vokis Fratinjo : „Fraĉjo, mi petas vin, ne trinku, alie vi fari ?os lupo kaj man ?os min.“

Fraĉjo ne trinkis kaj diris : „Mi atendos, ?is kiam ni atingos la sekvan fonton, sed tie mi devos trinki, vi povos diri ion ajn, mia soifo estas tro granda.“

Kaj kiam ili atingis trian puteton, a ?skultis Fratinjo, kie la puteto diris murmurante : „Kiu trinkos el mi, tiu fari ?os kapreolo, kiu trinkos el mi, tiu fari ?os kapreolo.“

Fratinjo diris : „Ve, Fraĉjo, mi petas vin, ne trinku, alie vi fari ?os kapreolo kaj forkuros de mi.“

Sed Fraĉjo tuj surgenui ?is ĉe la puteto. Li klini ?is kaj trinkis de la akvo. Kaj tuj, kiam la unuaj gutoj tu ?is liajn lipojn, tie ku ?is Fraĉjo kiel kapreolido.

Fratinjo ploris nun pri la kompatinda ensorĉita Fraĉjo kaj anka ? la kapreoleto larmis kaj sidis tre malgaja apud la knabino.

Jen fine diris la knabino : „Estu kvieta, kara kapreoleto, mi forlasos vin ja neniam.“

Poste ?i malligis sian oran ?trumpligilon kaj ligis ?in ĉirka ? la kolo de kapreoleto. Poste ?i kolektis junkojn kaj plektis molan ?nuron el ili. Al tiu ?i ligis la besteton kaj kondukis ?in per ?i. Kaj ili iris pli kaj pli arbaren. Kaj irinte dum tre longa tempo, ili fine atingis dometon. La knabino rigardis en ?in, kaj ĉar ?i estis neprilo ?ata, ?i pensis : „Ĉi tie ni povos resti kaj lo ?i.“

Åœi serĉis por la kapreoleto foliojn kaj muskon por mola ripozejo. Ĉiumatene ?i eliris kaj kolektis por si mem radikojn, berojn kaj nuksojn. Kaj por la kapreoleto ?i alportis delikatajn herbojn, kaj tiujn la kapreoleto man ?is de ?iaj manoj, ?i plezuri ?is kaj ludadis anta ? ?i. Vespere, kiam Fratinjo estis laca kaj diris sian pre ?on, ?i metis sian kapon sur la dorson de la kapreoleto, kiu estis ?ia kuseno, kaj tiel ?i ekdormis delikate. Kaj se Fraĉjo havus sian homan figuron, ?i estus vivo grandioza.

Tiel ili vivis dum iom da tempo en la sova ?ejo. Okazis iam, ke la re ?o de la lando entreprenis grandan ĉasadon en la arbaro. Jen eksonis la kornblovado, la hundobojado kaj la gaja kriado de la ĉasistoj inter la arboj, kaj la kapreolo a ?skultis ?in kaj partoprenus tre volonte.

„Ah“, ?i diris al Fratinjo, „permesu al mi iri al la ĉasado. Mi ne longe povos elteni tion plu. Kaj li petis ?in tiom longe, ?is kiam ?i konsentis.

„Sed“, ?i diris : „Sed nepre revenu vespere, pro la sova ?aj ĉasistoj mi riglos la pordeton, kaj por ke mi ekkonu vin, frapu kaj parolu : „Fratinjo mia, enlasu min, kaj se vi ne parolos tiel, mi ne malriglos mian pordeton.“

Poste la kapreoleto elsaltis, kaj ?i bonfartis kaj estis gaja en la libera aero. La re ?o kaj liaj ĉasistoj vidis la belan beston kaj persekutis ?in, sed ili ne povis atingi la kapreoleton. Kaj se ili supozis, ke ili havas ?in kun certeco, ?i forsaltis trans arbustojn kaj malaperis. Kiam estis malhele, ?i iris al la dometo, frapis kaj diris : „Fratinjo mia, enlasu min.“

Jen ?i malriglis la pordeton, la kapreoleto ensaltis kaj ripozis dum la tuta nokto sur sia mola ripozejo. Je la alia mateno la ĉasado komenci ?is denove, kaj kiam la kapreoleto denove a ?skultis la signalkornon kaj la ho-ho-on de la ĉasistoj, ?i ne restis trankvila kaj diris : „Fratinjo, malfermu, mi devos eliri.“

Fratinjo malriglis la pordon kaj diris : „Sed vespere vi devos esti denove ĉi tie kaj diri vian dira ?on.“

Kiam la re ?o kaj liaj ĉasistoj denove ekvidis la kapreoleton kun la ora kolligilo, ili ĉiuj persekutis ?in, sed ?i estis tro rapida kaj tro lerta por ili. Tio da ?ris la tutan tagon, sed fine la ĉasistoj vespere ĉirka ?is ?in kaj iu vundetis la beston je piedo, tiel, ke ?i eklamis kaj malrapide foriris. Jen ĉasisto ?telire sekvis ?in ?is la dometo kaj a ?dis, kiel ?i vokis : „Fratinjo mia, enlasu min“, kaj li vidis, ke la pordeto malfermi ?is kaj balda ? refermi ?is. La ĉasisto memortenis ĉion tion bone, iris al la re ?o kaj rakontis al li, kion li vidis kaj a ?skultis. Jen la re ?o diris : „Morga ? ankora ?foje estu ĉasado.“

Fratinjo tre teruri ?is, kiam ?i vidis, ke la kapreoleto estas vundita. Åœi forlavis ?ian sangon, surmetis herbojn kaj diris : „Iru al via ripozejo, kara kapreoleto, por ke vi resani ?u.“

Sed la vundo estis tiel negrava, ke la kapreoleto sentis neniun doloron plu je la sekva mateno. Kaj kiam ?i denove a ?skultis la ĉasan ?ojon ekstere, ?i diris : „Mi ne povos elteni tion, mi devos ĉeesti, rapide kaptos min neniu.“

Fratinjo ploris kaj diris : „Ili mortigos vin, kaj mi estos ĉi tie sola en la arbaro kaj forlasita de la tuta mondo. Mi ne permesos, ke vi eliru.“

„Tiel mi do nun mortu ĉi tie pro malgajo kaj ĉagreno“, respondis la kapreoleto, „se mi a ?das la signalkornon, mi opinias, ke mi devus salti el miaj ?uoj !“

Tial Fratinjo ne povis agi alie kaj malriglis kun peza koro la pordeton kaj la kapreoleto saltis sana kaj ?oja en la arbaron. Ekvidinte tion, diris la re ?o al siaj ĉasistoj : „Ek, persekutu ?in dum la tuta tago ?is kiam nokti ?os, sed neniu suferigu ?in.“

Tuj, kiam la suno malaperis, diris la re ?o al la ĉasisto, kiu informis lin : „Ek do, montru al mi la arbaran dometon.“

Estante anta ? la pordeto, li frapis kaj vokis : „Fratinjo kara, enlasu min.“

Jen malfermi ?is la pordo kaj la re ?o enpa ?is. Kaj tie staris knabino, kiu estis tiel bela, kiel li ankora ? neniam vidis iun. La knabino ektimis, kiam ?i vidis, ke ne envenis la kapreoleto, sed viro, kiu havas oran kronon sur la kapo. Sed la re ?o rigardis ?in afable, etendis la salutmanon kaj diris : Ĉu vi volas iri kun mi en mian kastelon kaj esti mia kara edzino ?“

„A ?, jes“, respondis la knabino, „sed la kapreoleto devos kuniri, tiun mi ne forlasos.“

La re ?o diris : „Ĝi restadu ĉe vi, tiom longe, kiom vi vivos, kaj manku nenio al ?i.“

Dum tio ensaltis la kapreoleto. Fratinjo ligis ?in denove al la junko ?nuro, kondukis ?in per ?i kaj foriris kun la kapreoleto el la arbara dometo.

La re ?o levis la belan knabinon sur sian ĉevalon kaj kondukis ?in en sian kastelon, kie oni festis la nupton kun granda pompo. De tiam ?i estis mo ?ta re ?ino. Kaj ili vivis dum longa tempo feliĉe kune. La kapreoleton oni ?irmis kaj flegis, ?i saltadis en la kastela ?ardeno. Sed la malica duonpatrino, pro kiu la infanoj devis iri en la mondon, opiniis, ke Fratinjon dis ?iris la sova ?aj bestoj en la arbaro, kaj ke Fraĉjon, la kapreolidon, mortpafis la ĉasistoj. Kiam ?i a ?dis, ke ili amba ? estas tre feliĉaj, kaj ke ili tre bonfartas, ekmovi ?is envio kaj malfavoro ?iakore kaj ne lasis pacon al ?i, ?i havis neniun alian penson krom tiun, kiel ?i tamen ankora ? povus malfeliĉigi ilin amba ?. Åœia propra filino, kiu esti malbela kiel la nokto kaj havis nur unu okulon, riproĉis ?in kaj diris : „Fari ?i re ?ino, tiun feliĉon meritus ja mi.“

„Silentu“, diris la maljunulino kaj kontentigis ?in trankvilige, „se estos la ?usta tempo, mi ja estos ĉemane.“

Kiam tiu tempo venis kaj la re ?ino naskis belan princidon kaj la re ?o forestis por ĉasi, la maljuna sorĉistino transfiguri ?is en la ĉambristinon, ?i pa ?is en la lo ?oĉambron, kie ku ?is la re ?idino kaj diris al la malsanema re ?ino : „Venu, la banejo estas preta por vi. Tio bonfartigos kaj fre ?ige refortigos vin. Rapidu, anta ? ol ?i estos malvarma.“

Anka ? ?ia filino ĉeestis, ili portis la malfortan re ?inon en la banĉambron kaj metis ?in en la kuvon. Poste ili riglis la pordon kaj forkuris. Sed en la banĉambro ili ekbruligis inferecan fajron, tian, ke la bela juna re ?idino balda ? devis morti.

Kiam tio estis plenumita, la maljunulino prenis sian filinon, surmetis kufon al ?i kaj metis ?in en la liton, sur la lokon de la re ?ino. Åœi anka ? donis al ?i la figuron kaj la aspekton de la re ?ino, nur la perditan okulon ?i ne povis redoni. Sed, por ke la re ?o ne rimarku tion, ?i devis ku ?igi sin sur tiun flankon, kie ?i ne havis okulon. Vespere, kiam la re ?o venis hejmen kaj a ?dis, ke princideto estas naskita, li ?ojis elkore kaj volis pa ?i al la lito de sia kara edzino kaj rigardi, kion ?i faras. Jen la maljunulino vokis rapide : „Je ?ia vivo, lasu la kurtenojn fermitaj, la re ?ino ankora ? ne rigardu en la lumon, ?i bezonas trankvilon.“

La re ?o retiri ?is kaj ne sciis, ke la mal ?usta re ?ino ku ?as en la lito.

Sed kiam estis noktomezo kaj ĉiuj dormis, vidis la vartistino sidanta en la infanĉambro apud la lulilo kaj kiel ununura ankora ? ne dormanta, kiel malfermi ?is la pordo kaj enpa ?is la ?usta re ?ino. Åœi prenis la infanon el la lulilo, metis ?in sur brakon kaj mamnutris ?in. Poste ?i skuadis la kuseneton, remetis la bebon en ?in kaj kovris ?in per la kovrotuketo. Sed anka ? la kapreoleton ?i ne forgesis. Åœi iris en la angulon, kie ?i ku ?as kaj mankaresis ?ian dorson. Poste ?i eliris tute silente el la pordo kaj la vartistino demandis je la alia mateno la gardistojn, ĉu iu en la nokto iris en la kastelon. Sed ili diris, ke ne, ke ili ne vidis iun.

Tiel ?i envenis multajn noktojn kaj neniam diris vorton dum tio ; la vartistino vidis ?in ĉiam, sed ?i ne kura ?is rakonti tion al iu alia.

Kiam pasis certa tempo, la re ?ino komencis paroli en la nokto kaj diris :

  â€žKion faras mia infano, kion faras mia kapreolo ?
  Nun mi ankora ? revenos dufoje kaj poste neniam plu.“

La vartistino ne respondis al ?i, sed kiam ?i denove estis malaperinta, ?i iris al la re ?o kaj rakontis ĉi tion al li.

Jen diris la re ?o : „Ve, dio, kio estas tio ! En la sekva nokto mi gardos la infanon.“

Vespere li iris en la infanĉambron, kaj noktomeze la re ?ino revenis kaj diris :

  â€žKion faras mia infano, kion faras mia kapreolo ?
  Nun mi revenos ankora ? unufoje kaj poste neniam plu.“

Kaj tiam ?i vartis la infanon tiel, kiel ?i kutime faris, anta ? sia malapero.

La re ?o ne kura ?is paroli al ?i, sed li gardis la infanon anka ? en la sekva nokto.

Åœi parolis denove :

  â€žKion faras mia infano, kion faras mia kapreolo ?
  Nun mi ankora ? revenis lastan fojon, sed poste neniam    plu.“

Jen la re ?o ne plu povis reteni sin kaj saltis al ?i kaj diris :

„Vi povas esti neniu alia krom mia kara edzino.“

Kaj ?i respondis : „Jes ja, mi estas via kara edzino kaj rericevis en tiu ĉi momento la vivon pro la graco de Dio.“

Kaj ?i estis fre ?a, ru ?vanga kaj sana.

Poste ?i rakontis al la re ?o pri la fiago, kiun la malica sorĉistino kaj ?ia filino krimis je ?i.

La re ?o ordonis konduki ilin amba ? anta ? la tribunalon, kie oni eldiris la verdikton al ili. La filinon oni kondukis en la arbaron, kie sova ?aj bestoj dis ?iris ?in. Sed la sorĉistinon oni metis en fajron kaj ?i devis mizere forbruli. Kaj kiam ?i jam fari ?is cindro, transformi ?is la kapreolido, rericevante sian homan figuron. Kaj Fraĉjo kaj Fratinjo denove kunis kaj vivis feliĉe ?is ilia fino.


Fonto : Jakobo kaj Vilhelmo Grimm : Infan-kaj domfabeloj, Eldono lastmana, eldonejo Reclam, „Brüderchen und Schwesterchen“


tradukis Dorothea kaj Hans-Georg Kaiser
lingve kontrolis Vladimir Türk


 

Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)

67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris

Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58

Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org

Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro

Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto

Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.

Privata ejo
Danke al spip

fabrikita en esperantio