La Israela ?tato estas la produkto de politika movado, la cionismo, kiu celis doni solvon al la "juda problemo", t.e. al la naski ?o de la moderna antisemitismo en E ?ropo je la fino de la 19a jarcento. La "palestina problemo" estas la rekta rezulto de la unuflanka elekto solvi la judan problemon per la kreado de juda ?tato en Palestino, ne prizorgante la ekziston kaj la rajton de la pralo ?antaro.
Koloniisma movado por etna ?tato
La cionismo estas ideologio kaj politika movado, kiu rezultas de sia epoko, la fino de la 19a jarcento kaj la komenco de la 20a, duoble.
– 1/ rilate ties celon : iu etna koncepto de l’ politika normalo kaj la deziro krei etnan ?taton
– 2/ rilate la rimedojn atingi tiun celon : la koloniado.
La ? tiu vidpunkto, estus tute erare serĉi la radikojn de l’ cionismo en la israela religio a ? en la juda sperto : la cionismo enradiki ?as en la politika historio kaj la moderna e ?ropa filozofio. La religio nur havigis akcesore iujn pravigojn kaj rakontojn por moderna naciisma ideologio kaj kolonia movado.
Kiel ĉiu alia kolonia movado, la cionismo estas, per sia propra naturo, unuflanka : la sorto kaj la rajtoj de la pralo ?antoj neniel gravas en la realigo de l’ kolonia projekto. Kiel projekto celanta la kreon de juda ?tato – en la demografia signifo de l’ koncepto, t.e. kiel eble plej multe lo ?ata per nuraj Judoj – la cionismo kombinas la dimensiojn de la etna purigado kaj de la apartismo.
Origine mar ?ena movado
Kiam la cionismo ekaperis en la judaj komunumoj de centra kaj orienta E ?ropo, ?i estis mar ?ena fenomeno kaj tiel restis ?is 1933. La plimulto da e ?ropaj Judoj estis ĉu religiaj ĉu socialismaj. Amba ?kaze ili rekte kontra ?is la cionismon.
La ? la religiaj Judoj, la cionisma ideo krei politikan movadon por fini la ekzilon estis ia blasfemo : "Dio forpelis nin el nia tero kaj forsendis nin ekzilen pro puno rilate niajn malbonajn kondutojn ; kaj nur Dio nin rekondukos sur la Sankta Tero". Plie, kiel esence kontra ?religia movado la cionismo, notinde ties socialismaj komponoj, estis sentita de la rabenoj kiel potenciala minaco al ilia hegemonio.
La diversaj socialismaj grupoj (escepte de la maldekstra grupeto Poalei-Sion), komence de la 20a jarcento, kontra ?is la cionismon, kiun ili konsideris ĉu bur ?an tendencon, ĉu "devoji ?an ideologion", kaj ili asertis, ke la solvo de la juda problemo rezultus nur per la demokratiigo permesita de venkinta socialisma revolucio. Dum iuj vidis la solvon al la juda problemo per la asimilado, plejofte aliaj, kiel la Bundo, anta ?vidis ?in en la nacikultura a ?tonomio. Eĉ en Palestino, komence de la cionisma koloniado, la pioniroj ne estis multe pli ol grupeto de strangaj idealistoj, eta malplimulto inter la palestinaj Judoj ege kontra ?antaj tiujn entrudulojn, kiujn ili sentis kiel iujn hipiajn komunumojn, tute disigitaj de la reala ?o.
La kontribuo de la naziismo
La elstari ?o de la naziismo en Germanio, poste la nazia amasa teroro en la tuta E ?ropo, havigis la materian bazon de la transformi ?o de la cionismo en pensebla politika elekto, realisma, kiu havus ?ancon de sukceso. Tiu transformi ?o reali ?is per du etapoj, origine dum la 1930aj jaroj kaj post la milito.
La kontra ?judaj naziaj le ?oj kaj praktikoj dum la 1930aj jaroj estigis ne nur amasan judan enmigradon en Palestinion, sed enmigradon havigitan per altnivelaj teknistoj, intelektuloj, sciencistoj kaj per sufiĉe alta sumo da kapitalo investinda en la judajn ekonomion kaj socion.
La juda kolonio (Y ?uv) transformi ?is, amba ?e kvalite kaj kvante, de utopia komunumo en modernan socian reala ?on. Postmilite, la amaso da judaj rifu ?intoj postvivantaj la nazian genocidon havigis ne nur homan rezervujon por la juda ?tato konstrui ?anta, sed anka ? fortikan argumenton por la internacia komunumo en ties subteno al la cionista projekto de juda ?tato, kiu akceptus la centojn da miloj da postvivantoj, kies asimilado ne interesis E ?ropon.
La sorto de la araboj de Palestino kaj ties pravaj rajtoj ne multe gravis en la cinikaj kalkuloj kaj la malbona konscio de la internacia komunumo. Ili fari ?is la viktimoj de la viktimoj de la e ?ropa antisemitismo, neniel partopreninte en la genocido de la e ?ropaj Judoj.
Muro de disigado
La disigado estas ĉe la koro de la cionisma ideologio. Kiel multaj naciismaj ideologioj je la fino de la 19a jarcento, la cionismo identigas normalecon kun homogeneco. Normala socio estas socio, kiu havas kiel eble plej malmulte da minoritatoj ; normala ?tato estas ?tato etne homogena.
Jen kial la Judoj devis forlasi E ?ropon kaj establi sian ?taton, ?taton kiel eble plej demografie judan. Jen kial tia ?tato povis esti konstruita nur per milito de etna purigado forpelanta la grandan plimulton de la araba pralo ?antaro.
La ? tiu vidpunkto, longtempe anta ? la konstruado de la nuna muro, Israelo sin ĉirka ?is per disigmuro : serio da le ?oj, reguloj kaj praktikoj, kies celo estis konservi la judan naturon de la ?tato kaj igi kiel eble plej malfacila ĉian formon de asimilado en la ĉirka ?a spaco. La difino terure rasisma de Ehud Barak - "ni estas urbo meze de l’ ?angalo" – resumas tiun koncepton de Israelo kiel civilizacia insulo, kiu estu protektita kontra ? ties barbara ĉirka ?a ?o. Tiu percepto integri ?as al pli ampleksa koncepto de la loki ?o de Israelo en la mondo kaj de ties funkcio kontra ? tiuj, kiuj estas difinitaj kiel barbaroj.
Muro kontra ? la barbaroj
De sia instalo, kaj por ricevi la necesan subtenon de la grandaj regnoj, la cionismo provis vendi al ili la avanta ?on, kiun juda ?tato povus donaci. "Muro por protekti la civilizacion (kristanan) kontra ? la barbaroj (islamanaj)", tion promesis Theodoro Herzl al la e ?ropaj regnoj ; Haim Weizman, koncerne lin, promesis al Lord Balfour klienton, kiu defendus la britajn interesojn kontra ? la Araboj… anka ? kontra ? la Francoj ; " ?talmuro, kiun la enlandaj popoloj ne povos rompi", eksplikis Zeev Jabotinsky, unu el la ĉefaj cionistaj ideologoj dum la 1920aj jaroj ; kaj Ger ?om Ŝoken readaptis tiun koncepton de muro en la kunteksto de la malvarma milito : Israelo, kiel protekto de la "libera mondo" kontra ? la komunismo.
En la percepto, kiun ?i havas pri si mem, la Israela ?tato estas plilongiga ?o de la kampo de la civilizacio en malamika ĉirka ?a ?o. En preska ? sia tuta historio, tiu "civilizacia kampo" estis la "libera mondo" kondukata de Usono kontra ? tiu "komunisma kampo" kaj, je pli malalta grado, kontra ? la "tria mondo" kaj la movadoj de nacia liberi ?o en la tuta mondo.
La strategio de la novaj konservativuloj
Meze de la 1980aj jaroj, kun la disfalo de Sovetunio, nova totala strategio de Usono estis ellaborita kiel nura superregno en la tutmondo. Tiu strategio serĉadis novan ?eneralan malamikon kaj identigis tiun ĉi kiel la « internacian terorismon », kiu balda ? fari ?is la « islamisma terorismo ». La fakistkomitatoj kaj esplorcentroj (ndr : t.n. "think tanks"), kiuj ku ?as malanta ? la agadigo de tiu nova strategio – alivorte la novkonservativa movado – konsistis el la dekstra flanko de la usonaj respublikanoj kaj de la teoriuloj kaj politikuloj de la israela Likud. La influo de la israelaj partneroj estis tiom granda, ke ties usonaj kolegoj estis ofte stampitaj kiel « la likudnikoj de la respublika partio ».
Inter la novkonservativuloj, tendenco transformis la (ege kontestindan) analizon de Huntington pri la « civilizacia kolizio » en strategion bazitan sur senfina krucmilito de la judkristana civilizacio kontra ? Islamo. Poiome, preska ? totale, la diferencoj malklari ?is inter tiu civilizacia kolizio kaj la ?enerala kaj preventa milito kontra ? la (islama) terorismo.
Ses jarojn anta ? siaj usonaj samspeculoj, la israelaj novkonservativuloj konkeris la potencon, ekde la murdo de Yit ?ak Rabin, kiun ili notinde okazigis. Tiel, anta ? la konsilantoj de G.W. Bu ?, ili kapablis eksperimenti la novkonservativismajn politikon kaj retorikon. La Palestinanojn (kaj Arabojn pli ?enerale) oni signifis kiel la "teruron" kaj la israelaraban konflikton oni difinis kiel senĉesan preventivan militon kontra ? la islamisma minaco. Israelo mem sin perceptis kiel la frontlimon de la civilizacio (judkristana) kontra ? la terorismo (islamisma), kaj ?i provis konvinki la mondon, ke la milito de totala detruo kontra ? la palestina popolo estas, tiam, neceseco por la savo de la civilizacio.
La veno al la potenco de la Bu ?a registaro en 2001 tute pravigis kaj subtenis tiun perfortan kaj sangavidan politikon, notinde post la 11a de septembro kaj ?isnune.
La ? tiu perspektivo, kiel la detruo de Palestino apartenas al ?enerala kaj ĉiama milito, tiel la muro konstruita ĉe l’ koro de Cis ?ordanio estas ne nur disigo inter israelanoj kaj palestinanoj, sed ?enerala muro inter la "civilizacia mondo", t.e. Israelo, E ?ropo, Nordameriko – kaj aliloke la barbaroj – la Palestinanoj, la Araboj, la Islamanoj, eĉ ĉiuj landoj de la "tria mondo".
Nov-antisemitismo, manipuladoj kaj reala ?oj
Rilate la la ?dire kreskon de "amasa nov-antisemitismo" en la tuta E ?ropo, vigla amaskomunikila kampanjo estis disvastigita komence de nia jarcento en E ?ropo, aparte en Francio, de la (minoritataj) gvidantoj de la dekstra flanko porisraela de iuj e ?ropaj judaj komunumoj.
Ĉiuj esploroj plenumitaj de konitaj kaj respektitaj institucioj de opinienketo pruvis ke, male, la ?enerala emo estis la malplii ?o de la antisemitismo en E ?ropo kaj envere la notinda kaduki ?o de la kontra ?judaj sentoj kaj agadoj. Tiu fakto ne haltigis la kampanjon, kiu, envere, ne interesi ?is pri la kontra ?-antisemitisma movado, sed postkuris tri celojn :
– 1/ silentigi iun ajn, kiu a ?dacus kritiki la israelajn krimojn ;
– 2/ malpravigi iun ajn tipon de islama a ? araba aktivismo kiel antisemitisman, tial ke la uzo de l’ termino "nov-antisemitismo" celis aserti ke la nova kaj reala dan ?ero ne plu estis la antisemitismo de la maldekstrularo (tamen konkrete ekzistanta) sed nova judofobio (ka ?ita) de la islamanoj kaj maldekstristoj, maskita en kontra ?cionismo eĉ en kritiko de la israela politiko ;
– 3/ provi trudi la Judojn rekunigi ties genton, tial ke en la novkonservativisma mondkoncepto, ĉiu apartenas al gento kiu devus resti hermetika.
Plie, en sia respektiva lando tra la tuta E ?ropo, la cionistaj gvidantoj ligataj al la juda dekstrularo, estas pretaj sin prezenti mem, kaj la komunumoj kiujn ili false pretendas reprezenti, kiel la avangardon de la krucmilito antimuzulmana, ofte utiligante la antisemitismon kiel centran armilon de tiaj atakoj (la afero Tarik Ramadan en Francio estas klasika ekzemplo de tio). La efiko de tio estas, ke iuj islamanoj – notinde inter la junuloj – komencas percepti la Judojn kiel siajn ĉefajn malamikojn, anka ? kiel la ka ?zon de la diskriminacio, de la ekskludado kaj de la rasismo, pri kiuj ili suferas.
Ĉu estas hazarde, se la plimulto da ideologoj de la la ?dire "judkristana civilizacio", kiuj pu ?as la Judojn avangarde de ties krucmilito estas bone konata pro sia antisemitismo ? Tio estas la kazo de la usonaj fundamentismaj protestantoj de la respublika partio a ? de iuj tendencoj de la franca katolika ekstremdekstrularo. Metante la Judojn ĉe l’ fronto de sia propra krucmilito, ili cinike pretigas la terenon al nova ondo de antisemitismo, dum ili maskas sian propran respondecon pri la plorinda sorto de la islamaj minoritatoj en siaj landoj. Malnovega historio : judaj gvidantoj en ludo plenumita de ties malamikoj kaj tiel pretigante sian propran tombon…
Ta’ayu ?
Kontra ? la strategioj de la civilizacia kolizio, kiuj celas rekonkeri la mondon kaj establi ?eneralan sistemon de apartismo, oni devas koncepti, kiel eble plej prioritate, kontra ?strategion, kiu celu rompi la muron de la apartismo kaj konstrui transcivilizacian aliancon. En Israelo/Palestino ni ?in plenumas sub la titolo de la "Ta’ayu ?", araba vorto kiu signifas kune vivi. Temas pri partnereco Judoj/Araboj, kiu ne celas krei iluzian pacon kaj kunvivadon, sed male ebligas ilin estontece da ?rigante komunan lukton.
"Ta’ayu ?" devus esti la flago de ĉiuj homoj en la tutmondo, kiuj for ?etas la ?eneraligitan apartisman sistemon kaj aspiras lukti por krei novan dividlinion : ne inter rasoj a ? religioj, sed inter la nov-liberalismaj krucmilitistoj unuflanke, kaj, aliflanke, la tutmondaj popoloj, kiuj de Mombai ?is Liverpolo, de Porto Alegre ?is Seattle, Genevo, Seul kaj Jenine, kune krias « alia mondo eblas ».
Tiu lukto por alia ebla mondo estos transcivilizacia fronto a ? estos kondamnita fiaski. Ni ne atendu tro malfruan tempon.
Esperantigis Djémil Kessous
El Sennaciulo, februaro 2007
PS. Pri la a ?toro. Michel Warshawski estas francdevena israelano, kiu alvenis en Israelon je la 15a jara ?o. Origine religiulo li fari ?is trockiisto kaj nun aktivas cele al dunacia ?tato en Palestino. Li estas unu piliero de la israelana kontra ?-koloniisma movado kaj fondinto de A.I.C. : Alternative information Center (alternativa centro de informado), ankau subskribinto, en Francio, de la « Alvoko de la indi ?enoj de la respubliko ».
Unu persona komento
La a ?toro skribas ĉi-supre : « La elstari ?o de la nazismo en Germanio, poste la nazia amasa teroro en la tuta E ?ropo, havigis la materian bazon de la transformi ?o de la cionismo en penseblan politikan elekton, realisman, kiu havus ?ancon de sukceso ».
Necesas anka ? substreki, ke la unua materia bazo, por la plenumado de la cionista projekto, estis la disfalo en 1918, de la Otomana imperio. En tiu malplena spaco forlasita, la cionistoj povis en ?ovi ?i kaj, kiel prave asertas War ?awski, lerte ludi la Britojn kontra ? la Francoj, poste la Usonojn kontra ? la alianco Britoj-Francoj, kaj ?enerale la tuta Okcidento kontra ? Oriento.
DK
Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)
67 av. Gambetta
FR - 75020 Paris
Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
Retejo : http://satesperanto.org/
Tel : (+33) 09 53 50 99 58
Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
BIC : PSSTFRPPPAR
Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org
Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro
Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
a ? al via peranto
Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.