La 20an de marto

HodiaÅ­ okazis estrara kunsido de Japana Esperanto-Instituto en Tokio kaj dum la tago mi sidis en la oficejo, do mi ne havas multajn informojn pro rakonti.
La trajnservo ĉe mia urbo ne funkciis, do frumatene mi iris al pli granda urbo, biciklante 30 minutojn. Dume mi vidis multajn aÅ­tomobilojn viciÄ i por benzino. Sur la Å ildo de la benzinstacio estis skribita “Elĉerpita†por benzino kaj petrolo.
La trajnservo al Tokio estis tre bonorda krom unu afero : 4 minutoj da malfruiÄ o. Certe tiu malfruiÄ o tute ne estas grava por ĉiuj pasaÄ eroj, sed la konduktoro ripetis pardonpeton ĉe ĉiu stacio. La japana socio estas tia, kaj eĉ en tia preciza socio okazis nuklea akcidento.

HodiaÅ­ mi prezentos al vi retmesaÄ on de esperantistino loÄ anta en la urbo Tagaĵoo damaÄ ita de la cunamo.

Ĉiun tagon mi viciÄ as antaÅ­ la vendejoj por aĉeti magran kvanton da varoj. HodiaÅ­ mi povis aĉeti ĉe la ĵus refunkciinta vendejo pli multe ol mi antaÅ­supozis. Mia edzo, prezidanto de la mastrumada organizo de nia apartamentaro, strebas por refunkciigi servojn de elektro kaj akvo.
Nia apartamentaro staras sur la forta bazo en la monteto, do preskaÅ­ ne vundiÄ is. En nia urbo Tagaĵoo fluas rivero kaj estas granda diferenco pri la damaÄ o inter la du flankoj de tiu rivero. Ni apartenas al la nedamaÄ ita flanko kaj loÄ as sur la monteto, do nokte mi vidas la malluman distrikton detruitan de la cunamo, kaj mi havas eĉ peksenton.
Mia filino, kiu laboras en la oficejo por helpi ĉinajn trejnatojn, estas tre okupita. Ŝi devas zorgi pri tiuj, kiuj volas reveni hejmen laŭ la admono de la ĉina registaro, kaj helpi izolitojn en la trejnejo apud la monto Kurikoma.
Åœi ĉagreniÄ as pro la morto de sia amikino en la cunamo. Krome la patrino de tiu amikino malaperis. La familianoj petas, ke oni ne kremaciu Å ian amikinon Ä is la patrino estos retrovita, sed tiel multe da homoj mortis, ke oni ne akceptos tiun peton. Tio pli ĉagrenas mian filinon.
La unua mesaÄ o al mia filino estis de s-ro Senecal en Francio. Li demandis Å in pri la situacio de esperantistoj en la gubernio Mijagi, sed pro Å ia okupiteco kaj malboniÄ o de komunikada situacio la kontakto interrompiÄ is.

Kiam mi revenis hejmen, vidiÄ is la bela plena luno. Ĉu Ä i vidas la suferantojn ? Ĉu ili vidas tiun belan lunon ? MalgraÅ­ la granda katastrofo, printempo paÅ on post paÅ o maturiÄ as kun belaj floroj de umeo. BaldaÅ­ venos novaĵo pri ekfloro de sakuro en la suda insulo.