La 05an de a ?gusto

Kion mi faru ?

Tiu situacio turmentis min. Kion mi devas fari ? Kion mi povos fari ?
Ali ?inte al Komuna savocentro de I ?inomaki apartenanta al Tutjapana ligo kontra ? katastrofoj, mi komencis labori kiel volontula helpanto. Je la 8a horo mi iras al la oficejo, kaj post mallonga kunsido mi transportas helpantojn el la tuta Japanio al loko, kiu bezonas helpon, kaj vespere mi ricevos ilin. Tiu filio estas malgranda, sed ekde la mezo de tiu aprilo venis al ?i entute 1300 helpantoj de la suda insulo Okinavo kaj de la norda insulo Hokajdo, nome el la tuta Japanio.

Laboro de helpantoj

Tiuj helpantoj ĉefe faras laboron for ?eti kota ?on el sub la plankoj de domoj. I ?inomaki estas fi ?kaptista urbo, tial en iuj lokoj restas multege da putrintaj fi ?oj, kiuj eligas netoreleblan, svenigan malbonegan odoron. Helpantoj laboras en tia kondiĉo. En junio dum tia for ?etadlaboro oni trovis kadavron. La ĉefaj stratoj jam estas liberaj de ruba ?oj, sed en aliaj lokoj estas ankora ? en tia stato.
Alia grava laboro estas for ?eti kota ?on el la fluiloj la ? la stratoj. Se tiuj estas ?topitaj per kota ?o, akvo ne bone fluas, sekve naski ?as vermoj kaj mu ?oj. Aliaj laboroj estas elporti putrintajn fi ?ojn el la magazenoj de fi ?kaptaj kompanioj, reordigi lernejojn, helpi transloki ?ojn de la rifu ?ejoj. La vila ?eto Oomagari kaj ?ia vasta kamparo estas inundita kaj eĉ nun estas sub koto. Vila ?anoj kaj policanoj serĉas malaperintojn. Tie la tempo haltas.
Mi volas, ke la helpantoj ne revenu tuj, sed vidu vaste la dama ?itajn distriktojn, tial mi akompanas ilin al la monteto Hijori kaj al la lernejo Kado ?aki por ke ili spertu la veran situacion. Ili jam scias per televido, kia estas la dama ?itaj lokoj, sed efektive vidi la dama ?ojn kun sonoj kaj odoroj estas tute alie, ol tiuj televidaj bildoj.
Hodia ? mi venis el la ruba ?oj de I ?inomaki al la urbego Sendai. La etos estas tute alia. La urbo estas vigla kaj prospera kun normale funkcianta trafika sistemo. Mi estas ?okita de la granda diferenco inter la du urboj. Mi timas, ke poste tiu diferenco pli grandi ?os. Anka ? aperos granda diferenco inter familioj kun domo kaj sen domo, inter familioj, kiuj perdis siajn familianojn kaj kiuj ne, inter familioj, kiuj povas vivi en provizora domo kaj devas lo ?i plu en rifu ?ejo. Ni devos venki tiujn malfacilojn.
Alia problemo estas “koro†. Suferantoj volas paroli siajn spertojn, dolorojn, problemojn al aliaj homoj. Helpantoj povas mal ?ar ?igi ilin, a ?skultante ilin, okaze de la senkotiga laboro.
Certe atendos la lo ?antojn de I ?inomaki multe da malfaciloj, sed ?is ni reakiros nian urbon, mi laboros per mia tuta forto.

(Fino)