Pri la traduko
la ? la unua eldono
de B.Traven : „Regierung“,
Librogildo Gutenberg,
Berlino el la jaro 1932
Dua romano de la mahagonciklo
Tradukis
Dorothea kaj Hans-Georg Kaiser
La PDF-dokumenton
aran ?is Frank Vohla
Finrevizio
je la 30-a de oktobro
en la jaro 2016
El la romano
1/1
La politika ĉefo en la orienta distrikto estis don Casimiro Azona. Kiel ĉiu jefe politico, tiel anka ? don Casimiro unuavice celis nur sian propran prosperon. Li servis al la patrolando, ne favore al la patrolando kaj al ties lo ?antoj, sed por enspezi pere de la patrolando je la kostoj de la popolo. Ĉimaniere oni pli agrable laboras kaj anta ? ĉio oni vivas pli bone. Se oni kiel servisto de la ?tato ne povas pli enspezi ol estro de taverno, jen vere ne estas ka ?zo, kial oni havu la ambicion meti siajn plej bonajn fortojn en la servon de la nacio.
Unue celinte la sukceson nur por si, li donis sufiĉe da atento al sia familio. Post tio sekvis liaj intimaj amikoj. Tiuj amikoj helpis al li kapti ?tatan postenon ; kaj li devis konservi ilian favoron, por ke ili lasu sidi lin sur tiu posteno, tiom longe ?is unu el ili pensas la tempon veninta nun por si mem konkeri la postenon.
Ĉiuj liaj familianoj ?is la plej malproksima membro estis prizorgataj : nevoj, kuzoj, bofratoj, onkloj, fratoj kaj ties nevoj, kuzoj, bofratroj kaj filoj. Ili restadis tiom longe en siaj oficoj, kiel impostaj administrantoj, urbestroj, po ?tejaj estroj, policaj ĉefoj, pacju ?istoj, kiom li mem povis teni sin en la ofico. Tial ili ĉiuj estis je lia flanko, kion ajn li faris, egale kiom ajn li ?telis. Li nur ne rajtis eventuale molesti ilin mem per ekzamenoj, kontroloj kaj per le ?oj, se ?telis ili. Ĉion, kion ili faris, ĉu la ?le ?e a ? kontra ?le ?e, li devis sankcii.
Tiu ĉi maniero de administrado de la ?tata prospero komenci ?is supre ĉe don Porfirio, iris tiel plu en la ministerioj, tiel estis da ?rigata ĉe la generaloj, ?i esprimi ?is sammaniere ĉe la guberniestroj de la diversaj federaciaj ?tatoj kaj estis tiel da ?rigata ?is la alkaldo de la plej eta komunumo.
La tuton oni nomis en la gazetoj kaj lernejaj libroj : la sa ?a kaj bone ordigita organizo de la respubliko.
Ĉar supre estis malmultaj a ? plej ofte tute neniuj kapabloj, tial oni esperis malsupre ankora ? pli malmulte. La lo ?antaro ?ojis, ke ?i rajtis vivi. Kaj se la najbaro neatendite estis murdita, ĉar li eksciti ?is pri la fu ?mastrumado de la administrado kaj pri tro senindulga ?telado kaj subaĉetado, jen liaj plej proksimaj najbaroj kaj amikoj ?ojis, ke ĉifoje ne trafis ilin mem. Oni enfosis la murditojn kaj tuj forgesis ilin. Oni rememoris pri ili nur, por ĉeokaze diri : „Kial li ne tenis sian langon en la bu ?o ?“
B.Traven pri festkermeso (9/2)
