Elekti kolorojn : grizaj Verda kaj ruĝa Blanka kaj nigra
Ĝisdatigita lundon la 9an de septembro 2024 . Ĝis nun estas 2952 tekstoj   Rss  Indekso  Privata spaco  Kontakto
Informoj | Libroj | Dokumentoj | SAT-organo | Frakcioj | SAT-kulturo | Fakoj | Ligoj | Ar ?ivo | Venonta kongreso | Membriĝi
UNUA PAÄœO

En la sama rubriko

puce B.Traven pri festkermeso (9/2)
puce B.Traven : Registaro
puce B.Traven : Generalo venas el la ?angalo
puce B.Traven : Mahagonciklo
puce B.Traven : Mahagontrunko
puce B.Traven : Mar ?o en la regnon de l’ mahagono...
puce B.Traven : Ribelo de l’ pendumitoj
puce B.Traven : Ĉaro

B.Traven : Ĉaro

1-a volumo, enkonduko




B.TRAVEN
ĈARO

Pri la traduko

tradukis
Dorothea & Hans-Georg Kaiser
la ? la unua eldono 1931
„Der Karren“
de Libro-gildo Gutenberg,
Berlino.

lingve kontrolis Vladimir Türk
aran ?is Frank Vohla.
Finrevizio
je la 14-a de oktobro
en la jaro 2016

1/1

Andreo Ugaldo havis pure indi ?enan sangon kaj apartenis al la granda popolo de celtaloj.

Li devenis de la bieno Lumbojvil en la distrikto de Simojovel. La kompleta nomo de tiu bieno estis Santa María Dolorosa Lumbojvil.

Lumbojvil estis la pramalnova indi ?ena nomo de ekonomia komunumo de indi ?enoj kaj  ?i signifas „kultivita tero“. Post la hispana konkerado oni forprenis tiun komunumon de la indi ?enoj, kaj la ĉefa guberniestro, kiu tie komandis, vendis a ? donacis la grundon al hispana soldulo, al landskne ?to, kiu transformis la komunumon al finca, al sia bieno. La indi ?enoj, la originaj posedantoj, restis en la vila ?o, kiu trovi ?is meze de la iama komuna grundo, ĉar ili povis iri al neniu alia loko. Parte ili restadis plu tie pro sentimentala fideleco al la tero, sur kiu ili naski ?is, kaj parte pro la rapide disvasti ?anta ekkono, ke atendus ilin tute sama sorto, kien ajn ili irus. Ili ne plu estis sendependaj kamparanoj sur la propra grundo. La bienposedanto, la nova mastro sur la grundo, asignis la ? sia plaĉo kaj bontrovo al ili agrojn, sur kiuj ili kultivis la fruktojn bezonatajn por vivteni sin kaj siajn familianojn. Tio estis la pago por la laboro, kiun ili devis plenumi por la nova mastro, kies servutuloj ili fari ?is.

La hispanoj, se ili akiris tian komunuman grundon, adoptis la malnovan indi ?enan nomon, ĉar tio estis la ununura vojo por ebligi, ke la indi ?ena lo ?antaro uzinta la nomon dum jarcentoj, povu scii kie ili estas kaj kien ili apartenas. Sed la hispanoj, por esti certaj pri la protekto de siaj propraj dioj en la  ?us akirita tereno, metis anta ? la indi ?ena nomo bonan pian. En tiu ĉi kazo : Santa María Dolorosa.

Pro hereda ?oj kaj vendoj la bieno iom post iom trapasis la manojn de multaj posedantoj. Sed tio, kio neniam ?an ?i ?is ĉe tiuj aĉetoj kaj vendoj, estis la grundo mem kaj ties originaj lo ?antoj. Sur la bieno lo ?is ankora ? la samaj familioj, kiuj tie jam lo ?is anta ? ol venis la hispanoj. Fidelaj al la grundo kaj al la tero ili atendis trankvile kaj pacience la tagon, kiam ili denove fari ?os la posedantoj.

La tiama posedanto estis don Arnulfo Partida, meksikano de hispana deveno. Pri sia hispana deveno li tre fieris, kvankam li ver ?ajne havis en siaj vejnoj pli da meksika kaj indi ?ena sango ol hispana.


Gloso
 landskne ?to= tiu internacia vorto ne estas en la nova PIV. Mi trovis ?in en vortaro de profesoro Erich-Dieter Krause.


ENKONDUKO I

PRI LA ROMANO ĈARO

Unua enkonduko de „Ĉaro“ ?is „Generalo“ (1. Da ?rigo) la ? la libro „B. Traven-sciigoj“ N-o 1-36

 
En sia libro „Ĉaro“ B. Traven rakontas al ni la sorton de ĉaristo Andreo Ugaldo, kaj tiel pri la malgaja vivo de indi ?enaj ĉaristoj kaj peonoj, do pri la indi ?enaj proletoj en Meksiko dum la diktaturo de Porfirio Diaz.
 
Oficiale la sklaveco en Meksiko estis forigita per la konstitucio el la jaro 1824. Sed ĉiujn bonkvalitajn rikoltogrundojn oni anta ?e forprenis dum la koloniisma tempo de la ejidos, de la indi ?enaj komunumoj. Tial la pralo ?antoj de Meksiko laboras nun kiel peonoj, kiel taglaboristoj de la grandbienuloj por aĉa salajro. Kaj kion ili rikoltas sur siaj propraj malfekundaj kampoj, ili devas vendi al la patrono por prezo, kiun tiu mem difinas. Kion ili bezonas por sia vivtenado, ili devas aĉeti de la patrono, por prezoj, kiuj estas multe pli altaj ol ĉe normala komerco. Ili povas nenie aliloke aĉeti ion, ĉar ili neniam havas kontantan monon en la manoj kaj ĉar ili eterne havas ?uldojn ĉe sia patrono. Eterne, tio signifas, dum la tuta vivo, kaj ankora ? post la morto. Se ili mortas, ilia ?uldo transiras sur la filon a ? la fraton a ? kiun ajn en ilia parencaro. Se ili provas fu ?i, oni kaptas ilin kun la helpo de la polico, kaj la kostoj de la polico transiras sur la debitan flankon de ilia konto. Ilia mastro povas bati ilin la ? emo kaj plaĉo, ja eĉ skur ?i a ? pafmortigi ilin. Tiun senhontan ekspluatan sistemon subtenis de sube  ?is supre korupta registaro sankciigita de ĉiopotenca eklezio, kiu ne plej malmulte profitis de tiaj cirkonstancoj kaj ne havis intereson pri tio liberigi la indi ?enojn el la nesciado kaj sklaveco. La ĉaristoj havas iom pli bonan salajron. Sed anka ? ili restas la tutan vivon  ?uldantoj ĉe sia mastro. Sed iliaj ?uldoj estingi ?as kun ilia morto kaj oni ne povas transskribi ilin sur la konton de la parencaro. Sed anka ? ili vivas streĉan kaj rezignoplenan vivon. Ilia tasko estas gvidi bovoĉarojn de urbo al urbo en la regionoj de Meksiko, kiuj ne estas tu ?ataj de fervojoj, tion ĉe tropika varmego tra sova ?aj pejza ?oj kaj en tranĉanta frido, tra la transpasejoj de Sierra Madre, sur aĉaj vojoj kaj tra marĉoplenaj regionoj, preter krutaj deklivoj kaj ravinoj, kie pluvover ?oj parte a ? tute forlavis la vojon, tra vepro, ?angalo kaj riveroj, kie fini ?as ĉia vojo, a ? kion oni nomas vojo en tiaj regionoj forlasitaj de Dio. La materialo por la riparo de malnovaj rompi ?emaj ĉaroj – se sur la malglataj vojoj disrompi ?as radakso a ? rado a ? io alia – ili devas prizorgi al si mem, a ? ?teli, ĉar tiaj elspezoj ne estas rekompencataj. Ofte minacas ilin survoje atakoj de banditoj, se ili kunhavas valorplenajn ?ar ?ojn. Entute estas vivo kiel apena ? imageblis, anta ? ol Traven rakontis tion en sia majstra maniero.

Andreo Ugaldo, la filo de biena peono, en la a ?o de dek unu jaroj estas pruntedonata de la bienulo al sia edzini ?inta filino en Tenejapa, kie li devas labori en la domo kaj en la magazeno de don Leonardo. Li estas obeema kaj lerta knabo, kiu eĉ rajtas lerni legi kaj skribi, por ke li povu esti pli utila al sia mastro. Kiam li havas dek kvin jarojn, li fari ?as bovoĉara gvidanto kaj konati ?as sur siaj vojoj al nova mondo, li observas, komparas kaj komencas memstare pensi. La leganto akompanas nun la mar ?kolonojn de la ĉaristoj sur streĉaj vojoj tra la interna lando de Meksiko kaj ekscias multon el la vivo de la indi ?enoj, de iliaj moroj kaj kutimoj, de iliaj zorgoj kaj turmentoj. Tiam li akompanas Andreon al la festo de Sankta Caralampio en Balún-Canán, kiu da ?ras ok tagojn kaj servas unuavice al la eklezio, al la a ?toritatoj kaj negocistoj por ankora ? pli riĉi ?i. Krome ?i disponigas bonvenigatan okazon sub la kovromantelo de pieco fordoni sin al ĉiaj nur iel eblaj malvirtoj. Pro na ?zo pri la funkciado de la aferoj Andreo pa ?as iom flanken al la vila ?a puto, kie indi ?enaj junuloj kaj junulinoj, kiuj ne povus pagi la multekostajn plezurojn de siaj mastroj, faras al si propran simplan feston kaj dancas. Jen li malkovras en morna anguleto kunka ?ri ?intan timidigitan indi ?enan knabinon. Li interparolas kun ?i. Åœi parolas celtale, la lingvon de lia tribo. Kaj nun Traven, tiu ofte tondre parolanta kaj maldece sakranta homo rakontas al ni amhistorion, kiu pli delikate kaj pli bele apena ? troveblas en la literaturo. Andreo ekscias de tiu knabino ?ian tragikan sorton : patro kaj patrino estas mortaj. La ?uldoj de la patro transiris al la du fratoj, tiujn tiam vendas la bienulo kiel kontraktlaboristojn al monterio, el kiu malofte iu revenas. La knabino devas nun labori en la domo de la bienulo, la senhonta filo seksperforte molestas ?in kaj ?i fu ?as en sia mizero al Balún-Canán, esperante, ke ?i trovos tie iun pagatan laboron. Kiam ?i ne sukcesis, ?i renversi ?is lacigite en la proksimo de la puto. Andreo donas man ?on al ?i kaj prenas ?in al si. Sur la vojo ?i rakontas al li la kreadan rakonton de sia tribo, kiun Traven en pli ampleksigita versio reverkis en la libreto „Sunkreado“. Al siaj kamaradoj li prezentas la knabinon kiel sian edzinon, kaj ĉar ?i ne havas nomon, li nomas ?in Estrellita, steleto.

Je la lasta vespero de la festo, kelkaj horoj anta ? la ekveturo de la karavano de Andreo, anka ? Manuel ankora ?foje, por lasta fojo volas tralavi la gor ?on kaj iras en la urbeton, kie la festo intertempe degeneris al diboĉa orgio, kia ?i povus esti apena ? pli senhonta. Sed Andreo, kiu atendis, ke li trovos sian kamaradon ebrian kiel porko, trovas lin nun en la akompano de sana kaj forta indi ?ena knabino, kiun Manuel prenis al si ĉe la puto. La rakonto de Rosario ne estas tia, kia la rakonto de Estrellita. Åœi ne estas plu tiom naiva, sed honesta kaj fervora knabino, kaj Manuel pensas pri tio fu ?i ĉeokaze for de sia mastro, por komenci kun ?i pli liberan kaj pli belan vivon.

Kelkajn jarojn poste – Estrellita lernis intertempe en la veturoj legi kaj skribi la hispanan lingvon- ili trafas survoje indi ?enan grupon, kiuj alportas sciigojn de la bieno Lumbojvil. Malbonaj sciigoj. La bienulo vendis la patron de Andreo al monterio. Dum nokto Andreo pripensas, kio estas farenda. Tiam li decidi ?is, kaj tiel, kiel tio ne estis alie atendebla de nekoruptita indi ?eno. Li gvidas sian karavanon rapide al la destinita loko por iri por sia patro en la monterion. Al Estrellita li diris, ke ?i serĉu al si en urbo ĉe la bordo la ? la fervojlinio bone pagatan laboron, por ke li povu trovi ?in, kiam li post jaroj revenos el la monterio.
 

„Ne timu vin, steleto, estu kura ?a. Eĉ se centoj de viroj kaj junuloj el la monterioj ne revenos kaj en ili estos forblovitaj kaj estos tie enfosigitaj – mi revenos. Mi revenos al vi, steleto mia, kaj eĉ se pro tio la mondo devus rompi ?i en pecojn.“ Kaj la steleto respondis : „Mi atendos vin, ĉiam kaj ĉiam.“


Rimarkoj
Porfirio Diaz estis dufoje prezidanto de Meksiko, de la jaro 1877 ?is la jaro 1880 kaj de 1884 ?is 1911. La artikolo supozeble estas verkita de B.Traven mem. (HGK)

 


ENKONDUKO II

Hans-Georg Kaiser
Kelkaj pensoj pri B.Traven kaj la vojo, kiun ni iru
 
Tiu romano, tradukita de mia edzino kaj de mi, estas la dua el la mahagonciklo, jen eksterordinara romano, ĉar en tiu libro parolas al ni maturi ?inta revoluciulo, kiu mem bezonis longan vojon por atingi tian majstrecon kiel verkisto. B.Traven, la filo de la brikofaristo Feige el la nuna Pollando, fu ?is deksesjara el la hejmo.

Li fari ?is iam aktoro kaj nomis sin tiam Ret Marut. Li havis kontaktojn al ru ?aj framasonistoj, estis adoranto de Max Stirner kaj de aliaj individuaj anarkiistoj, poste li ?eti ?is en la konsilian revolucion en Bavario. Kaj en tiu tempo li komencis jam legi verkojn de Marx kaj Engels, li tre interesi ?is anka ? pri la unua libro de Engels : „La situo de la laboranta klaso en Britlando“, kiu tre forte influis lin. Tion pruvas multaj partoj de „La Mortula ?ipo“, kiuj la ?teme estas ĉerpitaj el tiu libro.

Li legis la verkojn de Jack London jam en la angla, ĉar tradukoj de Jack London tiam ankora ? apena ? ekzistis.

Kiel revoluciulo kaj aktivulo de la Ru ?a Konsilia Registaro, kiu fine fiaski ?is, li devis fu ?i kiel serĉata ?tatperfidulo el Germanio, li estis „sur la fu ?o pro kuloj“ kiel li mem nomis tion, „ĉar el la triopo  ?tato, registaro kaj mi, mi estas la plej forta. Tion notu !“

Kiel kotonplukisto en Meksiko li fine reaperas kaj entuziasmi ?as pri la radikalaj „Wobblies“, jen revoluciema sindikato de laboristoj en Usono kaj Meksiko, kiuj havis krom anarkiistoj, multajn marksistojn en la vicoj.

En la mahagonociklo, kiu konsistas el ses volumoj, Traven uzis ĉiujn ĉi spertojn por verki grandiozan volumaron pri la meksika revolucio. La romanoj estas fakte dokumentoj pri la anta ?historio kaj historio de la revolucio en Meksiko mem. Tiuj dokumentoj estas verkitaj surbaze de ekonomia analizo, kiu estis tute la ?marksa, a ? ni diru pli sobre la ? la „Kapitalo I“, kiu ja tre deflanki ?as de la avangarda teorio de Marx, kiu tie tute ne ludas rolon.

Mi pensas, ke neniu anarkiema verkisto anta ? Traven tiom bone prezentis la ekonomian pensadon de Marx. Nur Jack London jam anta ? li provis tion. Speciale per la verko „People of the abyss“ : „Homoj de la abismo“.

La tamburado pri tio, ke Traven estis anarkiisto, estas ja prava, sed kiel verkisto de la mahagona ciklo li estis anka ? ekonomia marksisto. Ne jam en „La Mortula Åœipo“, kiu estas efektive esence individue anarkiisma verko la ? la ideologio de Maks Stirner.

Anarkiistoj, kiuj grumblas, se oni mencias la marksimeman flankon de Traven, komprenas Travenon nur parte. Ili subtaksas lin. Traven estis ne nur lerta disvastiganto de konataj anarkiistaj pensoj, sed anka ? profunda mempensanto.

Por mi li estis anka ? klarvida grava pensulo pri la revolucia potencialo en Latin-Ameriko, kio montri ?as nun iom post iom kiel tute ?usta diveno.

Traven kiel sendependa pensanto, kiu apartenis al neniu partio, estas tial grava por nia tempo, ĉar ni nepre bezonas novan pensdirekton, kiun li ĉiam postulis.

La revoluciuloj en Ĉiapaso, kiuj konas la verkaron de Traven kaj uzas ties pensojn kaj ideojn eĉ en deklaroj, komprenas tion. Partiano de burokrataj komunistoj Traven neniam estis, rilate al ili li estis akra anarkiisto.
 
Kaj efektive, kiun vojon ni iru nun, denove tiun de diktatoroj, tiun de senfantaziaj burokratoj, je la kioma fojo do ? Ĉu ni ree iru kun partio avangarda, kiu denove sklavigos nin post la venko de la revolucio ? A ? tiun de moralistoj la ? la kleriga movado en E ?ropo ? Ĉu ni do pluan fojon provu ?an ?i la homojn per nura edukado sen scii ion pri la bazo de nia vivo, pri la ekonomio ? Kiun vojon ni do iru ? Mi pensas, ke ni iru la vojon de tiuj anarkiistoj, kiuj konsicas, ke la ekonomio estas la bazo, sed ne la celo de nia vivo. Kun Traven ni postulu mondon sur la bazo de anarkio kaj de komuneco, en kiu neniu plu regas iun alian. Jam la individua anarkiisto Max Stirner pensis en tiu direkto, kio estas ankora ? nun ne tre konata. Li estis individuisto, sed senhonta egoisto en la kutima senco li ne estis.

La plej stulta interpreto kaj impertinenta ?telisto de la ideoj de Stirner estis Nietzsche, kiu tordis ties ideojn tiom longe, ?is fari ?is el ili la malo. La babilaĉo pri la tielnomata superhomo simple estas ridinda. Stulta estas anka ? la primitiva kontra ?komunismo de Nietzsche, kiu ne havis argumentojn kontra ? la pensulo Marx. Rilate al Marx li estas nur absurda modofilozofo, kiu postdormis sian tempon je almena ? kvindek jaroj. Post Marx kaj Stirner ne plu estis ebla ludi la rolon de superhoma Nietzsche sen ridigi sin inter veramaj homoj. En la historio de la filozofio ludas la talente tre dotita verkisto Nietzsche nur la rolon de ratkaptisto, kiu kapablis kapti precipe tiujn, kiuj mem estas tro arogantaj a ? tro blindaj por la dialektika kaj historia materiismo de Marx kaj Engels.

Sed paradoksa estas kompreneble anka ? komunismo, kiu asertas, ke en komunuma ordo necesas gvidantoj. Tio estas kaj restas absurda. Traven ĉiam akre kontra ?is tion. La volo ne obei la ? li estas en la homaro multe pli forta ol la deziro regi iun. Ju pli alta la socia evolu ?tupo de la homaro estas, des malpli homoj volas esti nur sklavoj de partioj au de aliaj fortaj individuoj.

La estonteco, kiu ka ?ras jam kiel leopardo saltoprete en la nuna mondo, la utopio pri pli bona mondo, ne estas io, kio estigendas, sed tio, kio jam delonge komenci ?is kaj movi ?as tie, kie oni permesas tion en sia kapo kaj en sia vivo. La liberi ?o okazas anka ? en la kapo de individuo, kaj tiukaze, se oni anka ? agas la ? tio, se oni ne volas demeti la kapon en la vestejo de iu nobla gvidanto, ĉar tiu la ?dire pli bone scias ĉion ol ni mem, oni povas krei ion, kio meritas la nomon libera socio.

Ke nia pensado kaj la sukceso de nia agado en ĉiu kazo estas ligita al certa evolu ?tupo de la homa socio kaj precipe al la aktuala ekonomia situacio, tio kompreni ?as per si mem. Sed dezirata estonteco, ne ekestas fatale per si mem pro la evolu ?tupo de socio kaj tio eĉ sen sen iuj propraj penoj ; se ni ne faras ion por pli hominda estonteco, eble neniam estos pli hominda estonteco. Pri ni kaj niaj infanoj zorgi, por ni mem batali, tion ni devas mem. Se ni ne faras tion, savos nin anka ? neniu partiprogramo el la Orwell-mondo, en kiu ni nun pli-malpli devas vivi.
 
Traven verkis la mahagonociklon unuavice por la legantoj de la sindikata eldonejo Büchergilde Gutenberg, do kun la celo „fortigi la dorson de la proletoj“ en Germanio, sed ne nur pro tio li verkis. Traven tute ne estis naciisto a ? adepto de falsa proletkulto. Traven estis internaciisto kaj sennaciisto, kiu verkis la mahagonociklon por ĉiuj homoj en la mondo – kaj ĉe tio li eksplicite ne preferis la proletojn, li turnis sin al ĉiuj homoj, anka ? vidalvide kun la fa ?ismo, kiu tiam ekestis kaj triumfis en Germanio.

La okaza ?oj en Germanio rekte respeguli ?as en la tuta mahagonociklo, tial tiu ciklo legeblas ofte kiel komento de la okaza ?oj en la tiama fa ?isma Germanio. Sed samtempe la mahagonociklo estas bonega lernolibro por venontaj revoluciuloj kaj por ĉiuj, kiuj ankora ? „ ?anceli ?as“, kiuj ankora ? ne trovis vojon, sed kiuj tamen jam volus scii, en kia socio ni vivas, kiun vojon ni iru en Latina-Ameriko kaj ĉie en la mondo.

La diktatoremaj komunistaj gvidantoj en Germanio perfidis Travenon per neglekto, kaj aliaj regemaj maldekstruloj ?is nun perfidas lin (ĉar komunismaj anarkiistoj nur ?enas ĉe la senhonta regado de homoj) ; anka ? tiuj laboristoj, kiuj volas fari ?i mezklasuloj, perfidas Traven.

Traven tamen neniam estis tute forgesita, kaj ?uste nun la intereso pri tiu a ?toro en Germanio kaj en aliaj landoj, precipe en Usono, ree kreskas, la tempoj ?an ?i ?is, revoluciuloj kiel Traven ree estas legataj pli ofte ! De li mem oni povas mendi plu preska ? ĉiujn librojn en Germanio. Kaj „Ĉaro“, tiu majstroverko, estas unu el la plej ?atataj libroj de Traven entute, ĉar Traven en tiu verko prezenti ?as kiel eksterordinare klarpensa batalanto por la bona afero de la indi ?enoj en Ameriko, sed ne nur por tiu. Traven celis ne pli malmulton ol la emancipi ?on de la tuta homaro.

Mi konsilas al vi, legu la libron. Mi promesas, ke vi ne enui ?os, se vi legos ?in. Eĉ se vi ne ĉiam konsentos al la a ?toro, kion li mem cetere tute ne celis. Li verkis ja por tio, ke homoj mem lernu pensi kaj agi, sen mastroj a ? dioj.

Unu el la fenomenoj pri la verko de B.Traven estas, ke legas lin tre diversaj homoj kun plezuro, el preska ? ĉiuj popoltavoloj de la homaro. Kiam mia kara avino pro mia entuziasmo eklegis Traven, mi estis iom mirigita pri tio, ?i estis ja iam grandbienulino en Orienta Prusujo, ?i havis grandan bienon kun multaj bestoj kaj kampoj, eĉ fi ?ojn ?i bredis mem en lago. Tial ?i pli bone ol mi konis la rilatojn inter mastroj kaj servutuloj, ?i tuj ekkomprenis, kionTraven celas, ke li estas tute a ?tentika maldekstrula a ?toro. Kaj ?i tuj flaris, kun sia granda vivsperto, ke Traven anka ? estas tre leginda kaj kapabla a ?toro. Mi vere ne trudis la librojn al ?i, sed subite ili estis en ?ia bretaro, ?ia plej ?atata libro de Traven estis „Ĉaro“.

Se vi, kara leganto, legos la verkon, vi pli bone komprenos nian entuziasmon pri tiu verkisto. 

Se mi provas meti Traven por klarigoj de lia persono en kadron de certaj mondkonceptoj kaj ideoj, mi faras tion tamen bone sciante, ke Traven mem tre misfidis al ĉiuj belaj vortoj kaj voldeklaroj, li neniam asertis pri si esti marksisma anarkiisto a ? anarkiista komunisto, a ? kio ajn, sed li agis kiel tia ! Kaj tio por li pli gravis ol senfine babilaĉi pri la ?usta direkto a ? la ?ustaj nomoj por maldekstrula movado. Li ne bezonis ordenojn por certigi al si, ke tio estas ?usta, kion li faras. Traven sciis anka ? sen pasporto, kiu li estas. Traven havis la memkonscion, kiun bezonas vivanta revoluciulo, kiu ne lasas korupti sin de ĉiuspecaj oportunistoj, kiuj volas havi nur panerojn de la riĉuloj. Traven celis profundan ?an ?on de la tuta socio, surbaze de revolucioj, sed finfine por la emancipi ?o de la tuta homaro.

Tierra y libertad,
Dorothea & Hans-Georg Kaiser !


DANKOJ
Ni tre dankas al la meksika samideano Juan Jacobo Schmitter, ke li iom post iom respondis afable ĉiujn niajn demandojn pri meksikaj aferoj kaj a ?oj, kaj, ke li helpis ?uste traduki hispanajn vortojn kaj parolturnojn deflanki ?antajn en Meksiko de la hispana uzado.
Ni tre dankas al Blazio Vaha, kiu donis multajn lingvajn konsilojn.
Kaj ni kompreneble tre dankas anka ? al la ĉe ?a samideano Vladimir Türk, kiu lingve kontrolis la tutan libron. (Dorothea & Hans-Georg Kaiser)


Ligo

B.Traven : Ĉaro (PDF)
Originalo :
Der Karren (PDF)
(unveränderte Erstausgabe als PDF)

El la romano

Ĉu scioj liberigas ?
Historio pri la dio, kiu kreis la sunon
Pri justeco, libera volo kaj Antikristo
Pri libero, ?uldoj kaj bankoj



     

    Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT)

    67 av. Gambetta
    FR - 75020 Paris

    Retadreso : kontakto_ĉe_satesperanto.org
    Pri financa ?oj : financoj_ĉe_satesperanto.org
    Retejo : http://satesperanto.org/
    Tel : (+33) 09 53 50 99 58

    Po ?tkonto n-ro 1234-22 K, La Banque Postale, Paris
    IBAN : FR41 2004 1000 0101 2342 2K02 064
    BIC : PSSTFRPPPAR
    Konto de SAT ĉe UEA : satx-s
    Konto de SAT ĉe PayPal : financoj_ĉe_satesperanto.org

    Por renkonti ?i kun SAT-anoj en Parizo, informi ?u ĉe la sidejo de SAT-Amikaro

    Se vi havas demandojn pri SAT, skribu al la SAT-oficejo en Parizo
    a ? al via peranto

    Pri teknikaj problemoj sur la pa ?o, skribu al pa ?o-aran ?ulo.

    Privata ejo
    Danke al spip

    fabrikita en esperantio