1999 : Maldekstra Forumo (Berlino) ; flugfolio pri SAT

Der Versuch einer übernationalen Organisation der ArbeiterInnen

Die Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) gestern und heute

SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda, d.h. etwa : Nationenunabhängiger Weltbund) ist eine ArbeiterInnenorganisation allgemein linker Ausrichtung, deren gemeinsamer Nenner der Antinationalismus ist. Sie wurde 1922 in Prag gegründet, eine Zeit, in der eine revolutionäre Stimmung in vielen europäischen Ländern herrschte. Die Gründung hing u.a. mit dem Erlebnis der nationalistischen Kehrtwende und dem Kriegstreiben der sozialdemokratischen Parteien zusammen : die Mitglieder der SAT begriffen, daß es nicht ausreicht, den Internationalismus zu loben aber weiterhin im Saft einer Nation zu schmoren. Auch den sowjetischen “Internationalismus” erkannten viele von ihnen früh als hegemonistischer Machtanspruch der Kommunistischen Partei. Im Nationalismus erkannten sie die Religion des modernen Staates, die eine der wenigen Religionen ist, die vom Menschen fordert, sogar sein Leben zu opfern.

Das monatliche Organ von SAT heißt Sennaciulo (“Der Nationslose”), wobei Nation im Sinne von Nationalstaat gemeint ist, nicht im Sinne von ethnischer Zugehörigkeit, die ja jedeR hat. Es gibt eine Reihe anderer Veröffentlichungen, z.B. die jährlich erscheinende Theoriezeitschrift Sennacieca Revuo, die Bulletins der aktiven SAT-Fraktionen (AnarchistInnen, Grüne u.a.) oder die Rundbriefe der Arbeiter-Esperanto-Ligen in den einzelnen Sprachgebieten. Interne Arbeitssprache der SAT ist ausschließlich Esperanto, obwohl die Rundbriefe der Arbeiter- Esperanto-Ligen z.T. in den jeweiligen Landessprachen verfaßt sind.

Die SAT erreichte ihren Höhepunkt in den Jahren 1929-30. Damals hatte sie 6524 Mitglieder an 1574 Orten in 42 Ländern. Die Verfolgungen der 30er Jahre (in Deutschland, Japan, der Sowjetunion usw.) sowie der Zweite Weltkrieg haben vielen SAT-Mitgliedern das Leben gekostet. Die Forcierung des Englischen als Hegemonialsprache nach dem 2. Weltkrieg hat die Position des Esperanto geschwächt und die Erholung der Arbeiter-Esperanto-Bewegung erschwert.

Heute hat die SAT knapp 2.000 Mitglieder, wovon etwa ein Sechstel in Frankreich lebt. Andere Länder mit einer relativ hohen Mitgliederzahl sind Rußland, die Ukraine, Bulgarien, die Niederlanden und Japan. Nach wie vor gibt es kaum Mitglieder in Afrika (nur in 3 Ländern). Die Zusammensetzung der Mitgliedschaft ändert sich derzeit rasch, weil die Sterbefälle alter Mitglieder sich in West- und Mitteleuropa konzentrieren, während neue Mitglieder in den ehemaligen Sowjet-republiken und China hinzukommen. Dies hat weitreichende negative Folgen für die Finanzen, da die Mitglieder im Osten sich viel weniger an Beiträgen leisten können. Nach wie vor gibt es viele Doppelmitgliedschaften, d.h. SAT-Mitglieder sind auch Mitglied in Organisationen der “bürgerlichen” (auch “neutral” genannten) Esperanto-Bewegung, weil diese wesentlich größer ist und viele Vorteile zu bieten hat. Die SAT hat ihren Sitz in Paris, wo es auch eine bezahlte Bürokraft gibt. Hier erscheint das monatliche Organ Sennaciulo.

Die Veränderungen in der Altersstruktur und Zahlungsfähigkeit der Mitglieder gehen auch mit Verschiebungen im ideologischen Bereich einher. Die Bedeutung von “Klassenkampf” wird z.B. zunehmend in Frage gestellt, insbesondere von den jüngeren Mitgliedern. Die Anziehungskraft der SAT im Osten hängt mit einigen Faktoren zusammen. Erstens, haftet der SAT in den östlichen Ländern zum Teil das romantische Image einer oppositionellen Organisation an, weil sie dort bis Ende der 80er Jahre nicht offen arbeiten durfte. Damit hängt zusammen, daß sie in diesen Ländern nicht von Wendehälsen getragen wird, wie dies bei der “bürgerlichen” (früher systemtreuen) Esperanto-Bewegung teilweise der Fall ist. Ein weiterer Grund dürfte derjenige sein, daß die “bürgerliche” Esperanto-Bewegung in manchen Ländern von nationalistisch eingestellten Kräften beeinflußt wird. Dies drängt moderate Leute in Richtung SAT ab. Die SAT scheint sich zur Zeit mehr und mehr hin zu einem amorphen Sammelbecken “progressiver” EsperantistInnen zu entwickeln. Bei den Umwälzungen und der massiver Verelendung in Osteuropa bleibt noch zu hoffen, daß die SAT eine den Umständen entsprechend kämpferische Linie einschlägt und das glänzende Verständigungsmittel Esperanto den antikapitalistischen Kräften zur Verfügung stellt. Trotz ihrer zahlenmäßigen Schwäche und aller anderen Mängel, beweist die SAT immer wieder, daß sie mit Esperanto in der Lage ist, den dringend notwendigen übernationalen Austausch zwischen arbeitenden Menschen zu fördern. Dies ist eine Grundvoraussetzung für eine internationale revolutionäre Bewegung.

Auszug aus den Statuten der SAT

1. Unter dem Namen “Sennacieca Asocio Tutmonda” wurde eine Vereinigung mit den folgenden Zielen gegründet :
a) die internationale Sprache ESPERANTO für die Klassenziele der weltweiten Arbeiterschaft zu nutzen ;
b) so gut und so würdig wie möglich die gegenseitigen Beziehungen der Mitglieder zu fördern, um in ihnen einen starken Sinn für die menschliche Solidarität zu schaffen ;
c) die Mitglieder so zu unterrichten, zu bilden und aufzuklären, daß sie die fähigsten und besten sog. Internationalisten werden ;
d) in den Beziehungen zu anderssprachigen Organisationen, die analoge Ziele wie die SAT verfolgen, als Vermittler zu dienen ;
e) vermittelnd und unterstützend bei der Schaffung einer Esperanto-Literatur zu wirken, die sowohl aus Übersetzungen als auch aus Originaltexten besteht, und die die Ziele unserer Vereinigung widerspiegelt.

Da SAT keine parteipolitische, sondern nur eine bildende, aufklärende und kulturelle Organisation ist, sollten die Mitglieder Verständnis und Toleranz den politischen und philosophischen Schulen oder Systemen, auf die sich die verschiedenen klassenkämpferischen Arbeiterparteien und Gewerkschaftsbewegungen gründen, entgegenbringen. Durch den Vergleich von Fakten und Ideen, sowie durch freie Diskussion will SAT bei ihren Mitgliedern die Dogmatisierung der politischen Lehren, die sie in ihrer jeweiligen Umgebung erhalten, unmöglich machen.

Kurz gesagt, SAT setzt sich das Ziel, langfristig durch die weltweite Anwendung einer rationell durchdachten Sprache (Esperanto) die Schaffung rationell denkender Geister zu fördern, die fähig sind, Ideen, Thesen und Tendenzen gut zu vergleichen, richtig zu verstehen und auszuwerten, die daher auch fähig sind, selbständig den Weg zu wählen, den sie für den direktesten oder begehbarsten halten, um die Klasse zu befreien und die Menschheit zu einer möglichst hohen Stufe der Zivilisation und Kultur hinzuführen.

weitere Information : adreso kaj telefonnumero

The Attempt to Create a Supranational Workers’ Organisation

The Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) yesterday and today

SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda, perhaps best translated as Worldwide Anational Association) is a workers’ organisation of general left orientation, the common denominator of which is antinationalism. It was founded in Prague in 1922, in an era, in which a revolutionary mood prevailed in many European countries. Its foundation had a lot to do, among other things, with the experience of the nationalistic turn-around and the war propaganda of the social-democratic parties : the members of SAT realised that it was not enough to laud internationalism while continuing to wallow in the national ethos. Many also recognised Soviet “internatonalism” at an early stage to be no more than the hegemonistic pretense of the Communist Party. They recognised nationalism as what it is : the religion of the modern state, and one of the few religions to demand of people that they sacrifice their lives.

The monthly organ of SAT is named Sennaciulo (“The Anational”), the nation in this case being defined as the national state, not the ethnic affiliation that everyone has. There are a number of other publications, for example the annual theoretical review Sennacieca Revuo, the bulletins of the active SAT factions (anarchists, greens and others) or the circulars of the workers’ Esperanto leagues in the individual language regions. Esperanto is the exclusive internal working language of SAT, although the circulars of the workers’ Esperanto leagues are written in part in their particular local languages.

SAT reached its peak around 1929-30. At that time it had 6524 members in 1574 localities in 42 countries. The persecutions of the 30’s (in Germany, Japan, the Soviet Union etc.) as well as the Second World War took the lives of many SAT members. The pushing of English as a hegemonic language after the Second World War undermined the position of Esperanto and made its recovery more difficult.

SAT has today nearly 2000 members, of which one sixth live in France. Other countries with a relatively high membership are Russia, the Ukraine, Bulgaria, the Netherlands and Japan. There are still almost no members in Africa (only in three countries). The composition of the membership is now subject to rapid change, because the mortality of older members is concentrated in Western and Central Europe, while new members are joining in the formerly Soviet republics and in China. This is having major negative effects on finances, as members in the East can afford to pay far less in the way of dues. Double memberships continue to be frequent, i.e. those of SAT members who are also members of organisations of the “bourgeois” (also referred to as “neutral”) Esperanto movement, because the latter is much larger and provides many advantages to members. SAT has its headquarters in Paris, where there is a paid office worker. The monthly organ Sennaciulo is published here.

Changes in the age structure of membership and its ability to pay are also accompanied by shifts in the area of ideology. The relevance of “class struggle”, for example, is being questioned more and more, especially by younger members. The attraction of SAT in the East results from a number of factors. First, SAT carries to a degree the romantic image of an oppositional organisation, because it was not permitted to function openly in those countries until the end of the 80’s. That has a lot to do with the fact that it is not run by turncoats, as is partly the case with the “bourgeois” (previously conformist with respect to the system) Esperanto movement. Another reason may well be that the “bourgeois” Esperanto movement is in some countries under the influence of nationalistic forces. This induces moderates to turn to SAT. SAT presently appears to be turning more and more into an amorphous assemblage of “progressive” Esperantists. In the face of the upheavals and massive increase of poverty in Eastern Europe, it is to be hoped that SAT will adhere to such a line of class struggle as is appropriate to the circumstances, and that it will place Esperanto, the outstanding tool of communication, at the disposal of anticapitalist forces. Despite numerical weakness and all the rest of its organisational shortcomings, SAT demonstrates again and again that through Esperanto it is able to promote urgently needed supranational exchange among working people. That is one basic prerequisite of an international revolutionary movement.

Excerpt from the Statutes of SAT

1. Under the name of “Sennacieca Asocio Tutmonda” an association with the following aims has been founded :
a) to utilise the international language ESPERANTO for the class goals of the worldwide working class ;
b) to advance mutual relations among members in the best and most worthy way possible, in order to develop within them a strong sense of human solidarity ;
c) to instruct, educate and enlighten the members in such a way as to make them the most capable and best of the so-called internationalists ;
d) to serve as an intermediary in relations among organisations using other languages that have aims analogous to those of SAT ;
e) to be an intermediary and supporter in the creation of an Esperanto literature consisting both of translations and original texts, and which reflects the aims of our association.

As SAT is not an organisation of partisan politics, but only one of education, enlightenment and culture, its members should exercise understanding and tolerance when dealing with the political and philosophical schools or systems, upon which the various workers’ parties and trade union movements that engage in class struggle are founded. SAT desires, by means of a comparison of facts and ideas and through free discussion, to make it impossible for the political teachings its members receive in their usual environment to become dogmatised.

In short, the long-term goal of SAT is to promote by means of worldwide use of a rationally planned language the development of rationally thinking intellects capable of comparing, understanding correctly and evaluating ideas, theses and tendencies, and which are therefore also capable of selecting independently the path that they consider to be the most direct or expedient, in order to free the class and conduct humanity to as high a stage of civilisation and culture as possible.

further information : adreso kaj telefonnumero

Provo krei supernacian organizaĵon de la gelaboristoj - La Sennacieca Asocio Tutmonda (SAT) hieraŭ kaj hodiaŭ

SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda, t.e. proksimume [germana traduko]), estas laborista organizaĵo de ĝenerale maldekstra tendenco, kies interliganta karakterizaĵo estas la kontraŭnaciismo. Oni fondis ĝin en Prago en 1922, do en epoko, en kiu regis revolucia etoso en multe da eŭropaj landoj. La fondo rilatis i.a. al la sperto pri la naciisma retroturniĝo kaj la militkampanjado de la socialdemokrataj partioj ; la membroj de SAT komprenis, ke ne sufiĉas laŭdi la internaciismon, dum oni plue trempiĝas en la saŭco de unu nacio. Ankaŭ la sovetan « internaciismon » multaj el ili frue rekonis kiel hegemoniisman potencpretendon de la Komunista Partio. La naciismon ili rekonis kiel la religion de la moderna ŝtato, unu el la malmultaj religioj, kiuj postulas de la homo eĉ, ke li oferdonu eĉ sian vivon.

La monata organo de SAT nomiĝas Sennaciulo [ĉi-loke germana traduko], ĉe kiu nomo temas pri nacio en la senco de nacia ŝtato, ne en la senco de etna aparteneco, kiun ja ĉiu havas. Estas aro de aliaj eldonaĵoj, ekz. la ĉiujare aperanta teoria gazeto Sennacieca Revuo, la bultenoj de la aktivaj SAT-frakcioj (anarkiistoj, verduloj k.a.) aŭ la bultenoj de la laboristaj Esperanto-asocioj en la unuopaj lingvaj teritorioj. La interna laborlingvo de SAT estas ekskluzive Esperanto, kvankam la bultenoj de la laboristaj Esperanto-asocioj estas verkataj parte en la koncernaj landaj lingvoj.

SAT atingis sian apogeon en la jaroj 1929-30. Tiam ĝi havis 6524 membrojn en 1574 urboj de 42 landoj. La persekutoj de la 30aj jaroj (en Germanio, Japanio, Sovetunio ktp.) kiel ankaŭ la Dua Mondmilito kostis al multaj SAT-membroj la vivon. La promociado de la angla kiel hegemonia lingvo post la Dua Mondmilito malfortigis la pozicion de Esperanto kaj malfaciligis la refortikiĝon de la laborista Esperanto-movado.

Hodiaŭ SAT havas iom malpli ol 2000 membrojn, el kiuj proksimume sesono vivas en Francio. Aliaj landoj kun relative alta membronombro estas Rusio, Ukrainio, Bulgario, Nederlando kaj Japanio. Ĉiam ankoraŭ apenaŭ troviĝas membroj en Afriko (nur en 3 landoj). La konsisto de la membraro nuntempe ŝanĝiĝas rapide, ĉar la forpasoj de maljunaj membroj koncentriĝas en okcidenta kaj meza Eŭropo, dum aldoniĝas novaj membroj el la iamaj sovetaj respublikoj kaj Ĉinio. Tio havas konsiderindajn negativajn sekvojn por la financoj, ĉar la membroj en la Oriento povas permesi al si pagi nur multe malpli altajn membrokotizojn. Ĉiam ankoraŭ estas multe da duoblaj membrecoj, t.e. de SAT-membroj, kiuj membras ankaŭ en organizaĵoj de la « burĝa » (ankaŭ nomata « neŭtrala ») Esperanto-movado, ĉar tiu estas konsiderinde pli granda kaj proponas multe da avantaĝoj. SAT havas sian sidejon en Parizo, kie estas ankaŭ pagata oficisto. Tie aperas la monata organo Sennaciulo.

La ŝanĝiĝojn de la aĝstrukturo kaj pagiveco de la membraro akompanas ankaŭ delokiĝoj en la ideologia sektoro. La signifo de la « klasbatalo », ekzemple, estas pli kaj pli pridubata, precipe de la pli junaj membroj. La allogo de SAT en la Oriento rilatas al kelkaj faktoroj. Unue, SAT asociiĝas en la orientaj landoj parte kun la romantika bildo de opozicia organizaĵo, ĉar ĝi tie ĝis la fino de la 80aj jaroj ne povis malkaŝe labori. Rilatas al tio, ke ĝi ne apogiĝas en tiuj landoj sur renegatoj de la malnova sistemo, kiel parte validas pri la « burĝa » (pli frue sistemfidela) Esperanto-movado. Plia kialo estas verŝajne tiu, ke la Esperanto-movado en kelkaj landoj estas influata de fortoj kun naciisma sinteno. Tio forŝovas moderulojn en la direkto de SAT. SAT ŝajnas aktuale evolui pli kaj pli al amorfa kolektiĝejo de « progresivaj » geesperantistoj. Konsiderante la renversiĝojn kaj la grandskalan paŭperiĝon en la orienta Eŭropo, restas ankoraŭ la espero, ke SAT adoptos bataleman linion, kiu respondas al la cirkonstancoj, kaj disponigos la brilan interkomprenilon Esperanto al la kontraŭkapitalismaj fortoj. Malgraŭ ĝia numera malforto kaj ĉiuj aliaj mankoj, SAT ĉiam denove pruvas, ke ĝi per Esperanto kapablas antaŭenigi la urĝe necesan supernacian interŝanĝon inter laborhomoj. Tio estas unu baza premiso por internacia revolucia movado.

Eltiraĵo el la statuto de SAT

1.Sub la nomo "Sennacieca Asocio Tutmonda" (SAT) estas fondita Asocio, kiu celas :
a) utiligi praktike la internacian lingvon ESPERANTO por la klasaj celoj de la Laboristaro tutmonda ;
b) kiel eble plej bone kaj digne plifaciligi la interrilatojn de la membroj, tiel kreskigante ĉe ili fortikan senton de Homeca solidaro ;
c) lernigadi, instruadi, klerigadi siajn membrojn tiele, ke ili fariĝu la plej kapablaj kaj plej perfektaj el la tiel nomataj internaciistoj ;
ĉ) servi kiel peranto ĉe la interrilatoj de nesamlingvaj asocioj, kies celo estas analoga al tiu de SAT ;
d) peri kaj ĉiel eble helpi al kreado de literaturo (tradukoj kaj originaloj) spegulanta la idealon de nia Asocio.

SAT, ne estante partipolitika, sed nur kleriga, eduka, kultura organizo, celas, ke ĝiaj membroj estu komprenemaj kaj toleremaj rilate al la politikaj kaj filozofiaj skoloj aŭ sistemoj, sur kiuj sin apogas la diversaj klasbatalaj laboristaj partioj kaj sindikatmovadoj ; per komparo de faktoj kaj ideoj, per libera diskutado ĝi celas malebligi ĉe membroj la dogmiĝon de la instruoj, kiujn ili ricevas en siaj apartaj medioj.

Unuvorte, SAT celas per konstanta uzado de racie elpensita lingvo kaj ĝia mondskala aplikado, helpadi al la kreado de racie pensantaj spiritoj, kapablaj bone kompari, ĝuste kompreni kaj prijuĝi ideojn, tezojn, tendencojn kaj sekve kapablaj elekti memstare la vojon, kiun ili opinias plej rekta, aŭ plej irebla por la liberigo de sia klaso kaj forkonduko de la homaro al kiel eble plej alta ŝtupo de civilizo kaj kulturo.

por pliaj informoj : adreso kaj telefonnumero