Leipp : Lili Marlen’ (kanzonotraduko)

Hans Leip
Lili Marlen’

1.

Antaŭ l’ kazerno
ĉe la granda pord’
staras la lanterno.
Se staros ĝi laŭ ord’,
ni nin revidos dum reven’
sub la lanterno do sen ĝen’.
Jen laŭ Lili Marlen’.
Jen laŭ Lili Marlen’.

2.

Kunis ombroj niaj,
kvazaŭ man’ al man’
vidis la aliaj,
tio estas am’,
kaj ĉiuj homoj vidu nin,
sub la lanterno vin kaj min.
Jen laŭ Lili Marlen’.
Jen laŭ Lili Marlen’.

3.

El la kazerno
ekblovas jam signal’.
Kaptas min konsterno :
„Jes, ho kaporal’ !"
Ni diris nur : "Do ĝisreven’ !"
Sed mi preferus ŝin laŭ em’.
Do vin, Lili Marlen’.
Do vin, Lili Marlen’.

4.

Jam se vi paŝumas,
ĝi rekonas vin,
ĝi vespere lumas,
sed ŝi forgesis min.
Kaj se min trafus eĉ malben’,
nu, kiu staru jen sen ĝen’,
Kun vi, Lili Marlen’ ?
Kun vi, Lili Marlen’ ?

5.

El profunda spaco
el entomba buŝ’
levas min en sonĝo
via ama tuŝ’.
Kiam nebuloj montros sin,
Mi ĉe l’ lanterno montros min.
Laŭ vi, Lili Marlen’.
Laŭ vi, Lili Marlen’.

trad. Hans-Georg Kaiser

PS : La oficiala Marleen-paĝ,mp-3-oj kun diversaj kantistinoj, melodioj, historio de la kanto en angla kaj germana ... ks.

Marlene en la supra kantoversio forlasis la trian strofon kaj enhave iom ŝanĝis la kvaran. Sed mi tradukis tute laŭ la tekstverkisto Leipp, kiu fakte jam antaŭvidis la morton de la soldato kaj reaperigis lin kvazaŭ kiel noktfantomon en nebulo ĉe la ruĝa lanterno. Kia genia kontraŭmilita teksto, en kiu simpatia prostituino havas pli da amo en si ol ĉiu generalo ! Goebbels, la viro, kies buŝo estis aroganta fia radioaparata grimaco, ekkonis tion kaj volis malhelpi la elsendon de la kanto, sed tion la radiostacioj sub Hitler ne longe povis elteni en la mondmilito numero II, ĉar la germanaj soldatoj postulis ĝuste tiun
kanton denove kaj denove. Ili sciis, kial ! Ĉar la kanto esprimis iliajn verajn sentojn, ne tiujn de la miltikriuloj, sed tiujn de soldato, kiu jam divenas, ke li devos morti, kaj ke la amo ĉiam devos morti en milito. Lili Marlen’, la prostituitino konsolis siamaniere la soldatojn,la aliaj, Goebbels kaj la tuta fia nazia bando kun siaj amikoj el la ĝrandkapitalista ĉefetaĝo de la "granda" industrio sendis ilin pro megalomaniaj motivoj en la morton. Lale Andersen kantis la kanton tiel, kiel la naziuloj deziris ĝin, sed Marlene, kiu ne lasis kapti sin de la grandegaj log-promesoj de Hitler kaĵ Goebbels, kantis ĝin tiel, kiel mi ŝatas ĝin.