Nekrasov : Fablo pri gilotin- ?ra ?beto

Sonante per terura mu ?a knaro,
Tranĉante sen ripozo kaj sen laco,
Äœi staris en la mezo de la placo,
Kaj ĉirka ? ?i amasis urbanaro.
Po unu kun videblaj tim-esprimoj
Alvenigataj estis la viktimoj.

Jen unu pre ?is, jen alia ploris,
Jen tiu estis malbenita akre,
Sed same, mortigante buĉ-masakre,
La gilotino siblis kaj stertoris.
Per malfacile ruli ?anta ĉenobloko
Levanta supren estis la tranĉilo
Kaj jen subite de la streĉobloko
Abrupte ?i faladis kun ekbrilo.

En la amaso tra la placo tuta
En la fatal-momento ekzekuta
Ekkrio - "ha !" - trakuris iufoje
Kaj en mistero de silento muta
Jen iu orfe ?emis plej mal ?oje ?

Simile al melonoj rikoltitaj
En korto ku ?is kapoj fortranĉitaj
Kaj sub la suno, radianta ride,
Indiferentaj, stultaj kaj malspritaj
Sur ili mu ?oj rampis sang-avide.

Kaj same, anka ? sub la suno supra,
Brilante per ole- ?mirita spino,
Plej gaje sidis eta ?ra ?bo kupra
ĉe iu bloko de la gilotino.
Pri tuta mondo ?i nenion sciis,
Äœi estis bona, bela kaj afabla
Kun maniero milda kaj agrabla
Sur sia loko lerte ?i funkciis
Kaj pri funkcio sia ne konsciis.

Tre ofte, kiam la ?ra ?beto bloka
Kapricis kaj obstinis iel sprite,
Ne plu laboris la tenilo hoka
Kaj lasis la tranĉilo kvaza ? moka
Eĉ ies kapon nur duontranĉite.

Ekzekutisto devis tiukaze
Ekgrimpi al la ?ra ?bo por riparo
Kaj li klopodis tie plej emfaze
Konvinki ?in pri ur ?o de refaro.
Kaj la ?ra ?beto jam en bon-humoro
Konsentis petoleme pri laboro -
Kaj ree fluis sango agonia,
Kaj regis la arbitro tirania...

Okazis tamen unu belan tagon :
Ekestis en la urbo tumultego,
Sur placo oni levis ru ?an flagon,
Kaj proklamita estis nova rego.
Kaj tut-simile, kiel ?us pli frue
Ver ?ata estis sango lar ?aflue,
Torento da popol-amaso granda
Disver ?is sin tra la liberaj stratoj,
Kaj kun standardoj ru ?aj kaj plakatoj
Äœi fluis kiel strio lar ?rubanda.

Åœan ?i ?is nun la ordonista rolo :
Komunavole sen diskuto
Al la tiranoj ven ?is la popolo
Per gilotina ekzekuto.

La ?ra ?bo, kiun konis ni anta ?e,
Hodia ? agis hiera ?e :
Sen scio pri la diferencoj rangaj
Estante mem nur ero de detaloj,
Äœi partoprenis en ekstermoj sangaj
De la anta ?aj mo ?toj longalangaj :
Nobeloj, mastroj, re ?oj, generaloj.

Sed kiam la popol-koleron pravan
Finfine anstata ?is indulgemo justa,
La ?ra ?bo ekrimarkis, ke jam rusta
Makulo kovras ?ian brilon ravan :
Ne plu bezona pro terur-teroro -
La gilotino staris sen laboro !

Kaj iutage, dum popola festo,
Simbole pri malnovo, kiu pasis,
Publike kun solena manifesto
Äœin la popolo disfrakasis
Kaj ie ku ?i en polvaĉo lasis.

Per sola frapo trafa kaj subita
Åœra ?beto nia estis forskuita,
Kaj ofendite pri ĉi tia malafablo
Äœi multe plendis pri la stato nemerita
Kaj longe ku ?is en malpura sablo -

Äœis iu laborista helpobubo
Okaze ?in retrovis en la rubo,
Äœin alte supren ?etis kaj rekaptis,
Purigi ?in per forta froto provis,
Kaj poste - jam sur muelej-ma ?ino
A ? sur alia bona instrumento
Åœra ?beto mia sidis kun kontento,
Samkiel sur la fama gilotino.
Ĉe iu transmisio a ? ĉe bloko
Perfekte ?usta estis nova loko.

Kaj same - sub la suno bril-radia,
Ole- ?mirita zorge per ?mirilo,
Funkciis tute ta ?ge ?ra ?bo nia,
Sed jam ne por buĉado tirania,
Sed jam por la komuna bon-utilo...

Ho, vi, ?ra ?betoj, multaj sen difino,
Partetoj de giganta mekanismo,
Nomata - "la kapitalismo",
Terura kaj fatala gilotino !
Vi, ĉiuj, en la mondo ĉiu subsuna,
La ? via ekstera ?o - bel-aspektaj,
La ? la esenco - bonaj, eĉ perfektaj,
Pri vi ja temas en fabelo nuna.

Ho kiom mi vin ?atas plej bonvole,
Se sidas vi sur la alia loko,
Sed ? servas vi al premo kaj sufoko,
Eĉ - kvankam senkonscie kaj senvole.

Eĉ sendepende de kvalitoj viaj,
Re ?imon maljustegan vi subtenas
Kaj tial do per ĉiuj fibroj miaj
Mi vin malamas kaj malbenas.

Sed kiom ?oje mi renkonti povus
Vin en alia pli feliĉa horo :
Ja ĉiuj ta ?g-utilan lokon trovus
En nova regno - Regno de Laboro.

el [Sennacieca Revuo->rub92] II/VI, N-ro 5(17), febr. 1925